H
hisarlı
Kayıtsız
Misafir
Aldatmak kader mi? İhanet kader mi?
Selamlar Hocam. Uzun zamandır düşünüyorum insan bu hayatta büyük konuşmamalı. Ben ihanetten çok korkardım ya eşim beni bir gün aldatırsa diye. Hep şüphe vardı hala da var ama aldatırsa korkum yok. Çünkü ben ondan önce davrandım bazen rüyamda görürdüm ona ihanet ettiğimi öyle korkardım ki tövbeler çekerdim gerçek olmasın diye kimseye anlatmazdım. Art arda çocuk yoğun işleri derken benden çok uzaklaştı ve kavgalarımıza şiddet de karıştı. Hatta ilk tokatı daha evliliğin ilk ayında olmuştu. İçimden geçeni neler hissettiğimi hiç anlamadı anlamaya çalışmadı. Ben bu yanlışa düştüm hem de onun tanıdığı biriyle. O kadar acı ki. O kişi de zamanında benimle evlenmek istiyormuş ama eşim önce davranınca geç kaldı ve başkasıyla devam etti yoluna fakat umduğunu bulamadı. Artık evlilikler çocuklar tek çatı altında büyüsün diye devam ediyor. Bunların hepsi kader mi? Düşüncelerime yön veremez oldum. Bazen kendimi o kadar umarsız o kadar haklı görüyorum ki bazen de ben ne yapıyorum böyle ha bire kendimi yakacak odun sırtlanıyorum diyorum. Cehennemi garantiledim diyorum. Onca hesabı nasıl vereceğim bilmiyorum. Bura küçük yer psikoloğa gidip de çare umamayız. Ne arkadaşına ne kardeşine kimseye anlatamazsın, burda milyonlar görecek ama kim bilir kim? Onunla konuşunca görüşünce kendimi iyi hissediyorum ama o da uzaklaştı. Özgürlük onun olmazsa olmazı. Eşimi uyardım birdaha şiddet olursa biter diye bir yanım diyor ki sen bunu zaten hakettin. İnşallah tavsiyeniz beni etkisi altına alır ve doğru bir yön çizmeme vesile olur. Tek umudum burası artık.
Selamlar Hocam. Uzun zamandır düşünüyorum insan bu hayatta büyük konuşmamalı. Ben ihanetten çok korkardım ya eşim beni bir gün aldatırsa diye. Hep şüphe vardı hala da var ama aldatırsa korkum yok. Çünkü ben ondan önce davrandım bazen rüyamda görürdüm ona ihanet ettiğimi öyle korkardım ki tövbeler çekerdim gerçek olmasın diye kimseye anlatmazdım. Art arda çocuk yoğun işleri derken benden çok uzaklaştı ve kavgalarımıza şiddet de karıştı. Hatta ilk tokatı daha evliliğin ilk ayında olmuştu. İçimden geçeni neler hissettiğimi hiç anlamadı anlamaya çalışmadı. Ben bu yanlışa düştüm hem de onun tanıdığı biriyle. O kadar acı ki. O kişi de zamanında benimle evlenmek istiyormuş ama eşim önce davranınca geç kaldı ve başkasıyla devam etti yoluna fakat umduğunu bulamadı. Artık evlilikler çocuklar tek çatı altında büyüsün diye devam ediyor. Bunların hepsi kader mi? Düşüncelerime yön veremez oldum. Bazen kendimi o kadar umarsız o kadar haklı görüyorum ki bazen de ben ne yapıyorum böyle ha bire kendimi yakacak odun sırtlanıyorum diyorum. Cehennemi garantiledim diyorum. Onca hesabı nasıl vereceğim bilmiyorum. Bura küçük yer psikoloğa gidip de çare umamayız. Ne arkadaşına ne kardeşine kimseye anlatamazsın, burda milyonlar görecek ama kim bilir kim? Onunla konuşunca görüşünce kendimi iyi hissediyorum ama o da uzaklaştı. Özgürlük onun olmazsa olmazı. Eşimi uyardım birdaha şiddet olursa biter diye bir yanım diyor ki sen bunu zaten hakettin. İnşallah tavsiyeniz beni etkisi altına alır ve doğru bir yön çizmeme vesile olur. Tek umudum burası artık.