- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
İyidir insanın zaman zaman alıp başını gitmeleri. İnsanı silkeler, sarsar, yeniler, kendine getirir... İnsana hem kendisini hem yaşadığı dünyayı sorgulamasının kapılarını açar...Kendi mahkemelerinin sanığı, şahidi, savcısı, hakimi, gardiyanı, celladı olmanın erdemiyle tanıştırır fani bedeni. Hükmedenlerin önünde soytarı olmaktansa ...hayatın yollarında divane olmaya razı olmanın fiyaskosu dur çekip gitmeler.İnsan, vakti geldiğinde bavulunu toplamayı bilmeli.Veda edersin, ağlarsın, kaçarsın, yokluğuna alışmaya çalışırsın o kişinin ..Sonrasın da bir bakmışsın ki zaman akıp gitmiş gidenlerin yeri bir şekilde doldurulmuş ..Ölümden başka bütün vazgeçişlerin yalan olduğunu bilmek gerekir...Elindekinin,hiç bir zaman yalnız bırakmayan arkadaşlarının,ailesinin,Allahın verdiği büyük nimetlerin kıymetini bilmeli insan...En güzeli de kimsenin,hiç bir şeyin vazgeçilmez olmadığını bilmeli ..İşte bu yüzden de vakit geldiğinde gitmeyi, vazgeçmek gerektiğinde de vazgeçmeyi bilmeli insan.. kendinden de bir şeyleri kaybederek degil Rabbine teslim olarak insan gidebilmeli...