Bir duruş, bir soluklanmadır susmak...

kucuk acilar konusulurda buyuk acilar dilsizdir..Dile getirilmeyen aci ve izdiraptir suskunluğumuz…
Öylesine yaralanmışızdır ki sevdiklerimiz tarafindan, susariz..
Ve biliriz ki hiçbir söz acıtamaz, yaralayamaz ve kanatamaz kimseyi bir suskunluk kadar…Ve susmak en acımasız..
Hassas ve kırılgan bir uyaridir…Küçücük bir hatırlatmadır belki…
Fark edilmesi ve onarılması incelik ister…Ya yeniden bir kazanıştır yada aleyhte bir delil olarak kalır karşımızdaki için…
Susarız…
Bir duruş, bir soluklanmadır susmak…Ortak geçmişin değerlendirilmesi ve geleceğin muhasebesidir…
Bir içe kaçış ve söylenemeyenlerin biriktirilmeye başladığı yerdir susmak
Sessiz bir onaydır susuşumuz…Biraz utangaçlık belki ama içten bir katılıştır söylenenlere…
Dillin degil yuregin konusmaya birakilmasi ,kalp gozunun gorup gonul kulagin duymasidir ,susmak
Susarız…
Sessiz bir bekleyiş olur susmak…Ya kendimize yada sevdigimize verilen bir fırsattır sessizliğimiz…Yada birinin bizi fark etmesi, doğru algılayabilmesi için tanınmış bir süre… Susan için endişe ve olasılık hesapları arasındaki gel git lerle biraz da huzursuz bir bekleyiştir susmak…
Susarız…
Ayağımız yerden kesilmiş, bulutların üstündeyizdir ve çiçek çiçek bahardır yüreğimiz…artik her guzeligi muhtesemlestiren Sevdiğimizle yan yana ve can cana yızdır Can dostum.…Öyle bir ruhsal bütünleşmedir ki hiçbir söz tanımlamaya yeterli gelmez hissedilenleri ve susarız…Sadece yüreklerin ve gözlerin konuştuğu yerdir suskunluğumuz…
Susarız…
Bir gidişi kabullenmektir susmak, bir aciyi,huznu yureginde yasamak icin Susarız…
Susmak; bazen anlatilamiyan gerceklerin erdemli bir sekilde caresizce ,cocuk masumlugu ile ifadesidir..
bazen bir cok sozun anladamadigini, suskunlugun bir cok seyi anlatmasidir.
her suskunlugun bir nedeni vardır ve her suskunlugun içinde pek çok sesi, duyguyu, yuregi ciglik ile hapseden sessiz bir eylemdir…

Susmak, sükut etmek, degerlerin ikame edilmesi anlaminda bir calismadir, bir hazirliktir susmak. Bir mütelaa, bir etüttür susmak... Peygamberimiz de susmustu Meke'deki hayatinin bir bölümünde. Ortalikta gözükmüyor ve sesi de cikmiyordu. Inen ayetleri ezberliyor, hayatina uyguluyor ve arkadaslariyla paylasiyor ve bu degerleri muhataplara nasil teblig ederiz ve bu degerleri insanlarin hayatina nasil ikame ederizin alt yapisini, hazirligini ousturuyordu...
Peygamberimiz susmaktan teblige, konusmaya, paylasmaya yol alinca her sey de tamamlanmisti...
Müsrikler, ne oluyor, nereden cikti bunlar diyerek ziyade taaccüp eylemislerdi... Ama is isten coktan gemisti...
Susmak aslinda bir eylemdi, bir fiildi, bir mücadele idi, bir hazirlikti ve bir metottu ama birileri bunu nasil bilsindi...
Susmak yerine göre de hicrettir aslinda...
Hicret de hazirlik safhasinin, metedun yeni bir dirilisidir, uyanisidiri, o metadun uygulanmasidir.. Ama kökeninde susmak vardir ki,
Peygamberimiz "hicret"e karar alinca "susma"yi tercih etmesi de manidardir metotlarini hicret ile beraber ikame etme baglaminda...
Susarak, kalbini, yüregini ve gönlünü eyleme gecirenlere selam olsun...

Kalan ömre inat, mutlu yaşamak bir sanat.. Sevgiye, dostluğa aç kol kanat, gerisi inan bana teferruat..!!!
Sustum, yanaklarıma döküldü alfabem...
Ya İlahi, ya Rab; sükutumu..konusmami en güzel duam eyle..
Eyy benim Cancagizim..
Sevgiyi dar kalıpların içine hapsetme.
Kimi dokunarak, kimi bakarak sever. Bazısı kaçarak, bazısı yakalanarak sever...
Nicesi susarak, nicesi de konuşarak ...
Seninkine uymadı diye, bir başkasını sevgisiz ilan etme!
Şer’i ölçülerin dışına taşan her türlü yakınlık, maazallah ayak kaydırır.
Halbuki sevgi..Dostluk.. ayakları kaydıran değil..
Hakk’a yaklaştıran duygunun adıdır...Vesselam..

Hz.Adem'den bu yana bütün Peygamber'ler sevgiyi en doruk noktasindan yasamislar ve yasatmislardir...
Hic bir Peygamber muhataplarina tebligini arzederken gerek kendi ef'ainde ve gerekse de teblig vazifesinde muhataplarina karsi hic bir sekilde "sevgi kirikligi" yasamamistir ve yasatmamistir... Sayisiz Peygamberlerde bunun bir numunesi yoktur...
Dikkat ederseniz hic bir Peygamber'e bu baptan bir elestiri gelmis degildir...
Peygamberler'e yapilan tenkitlerin cogu "iftirada" kalmis ve bu tenkitlerin hemen hemen tamami iftiradan öteye gecememistir...
Sevgi ekseninde kusur islemeyen Peygamber kendilerine tabi olanlara da bu manada ziyade örnek olmuslardir...
Peygamberler cok zor sartlar altinda taraftar bulmalarinin bir hikmeti de "sevgi" güzelligini söz ve eylemlerinde yasatmis olmalarindandir...
Peygamberini örnek aldigini ifade eden kadinlar ve erkekler bu incelige dikkat etmeliler nerede olurlarsa olsunlar "sevgi"de kirilganliga asla müsade etmemelidirler...
"Sevgi"yi kusananlara selam olsun...