- Katılım
- 25 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 7,320
- Tepkime puanı
- 117
Duyguların Geometrisi
Önce sevdim. Sevdiğimi öğrendim ,sevebileceğimi fark ettim: Sevdikçe kendimi kainatla topladığımı gördüm.
Affetmeyi öğrendim: Affetmenindostlarımı onla çarpmak olduğunu fark ettim.
Pişman oldum: Pişman olduğumu itiraf ettim; pişman oldukça hatalarımı küçükanlaşılır ve bağışlanabilir parçalara bölebildiğimi gördüm.
Hatırlamayı öğrendim: Hatırladıkça sevgilerimin kare kökünü bulup onlardan hüzün çıkardığımı fark ettim.
Değer vermesini öğrendim: Değer verdikçe sevgilerin küpünü bulup onları mutlulukla çarpabileceğimi gördüm.
ıltifat etmesini öğrendim: ıltifat ettikçe insanlarla aramdaki en kısa mesafenin bir tebessümün resmettiği bir çizgi olduğunu gördüm.
Özür dilemeyi öğrendim: Özür diledikçe nefretin ve öfkenin sonsuza bölündüğünü böylece dargınlıkların limit sıfıra giderken yok olduğunu fark ettim.
Aşık oldumaşkı tattım: Böylece bir üçgenin iç açılarının toplamının 180 dereceyi aşıp bütün yamukları kendi içinde barındırabildiğini gördüm.
Hüzünlendim: Hüznü sevdimhüznün kalbime dokunmasına izin verdim.
Böylece bütün mutlulukların ve zevklerin sonunda ayrılık çizgisine teğet geçip geri döndüğünü gördüm.
Ve bir gün öleceğim: Kesinlikle öleceğim ve öldüğüm gün anlayacağım ki; yaşadığım hayatpaydası sonsuzluk olan basit bir kesirden ibaretmiş. Kesrin payında ne olursa olsunne kadar çok şey biriktirmiş olursam olayım hepsi son işleminde sıfıra eşitleniyor.
Kesrin üzerine yani bu dünyaya sonsuzluk cinsinden bir şey koymam gerekiyor; yoksa elde var sıfır.
Tüm bu işlemlerin sağlamasını yapmak istersenizkalbinize bir bakın.
Senai Demirci