JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="vaveyla" data-source="post: 35126" data-attributes="member: 12">Edep bir tac imiş Nur-u Hüda’danGiy ol tacı, emin ol her beladan...Mevlâna Celaleddin Rumî k.s. Hazretleri, Mesnevî’sinde şöyle diyor:“Allâh ’tan edebe muvaffak olmayı dileyelim. Edebi olmayan kimse Allâh ’ın lütfundan mahrumdur.Edebi olmayan yalnız kendine kötülük etmiş olmaz. Belki bütün dünyayı ateşe vermiş olur.?” Bir melek olan Azazil de, yine küstahlık yüzünden kapıdan sürülmüştür.”Edep, nefsini tanıyıp haddini bilmektir. Edep, kul olduğunu anlayıp Yüce Mevlâ’ya yönelmektir. Edep, kibri kırıp tavazuya sarılmaktır. Edep, fani dünyayı tanıyıp boş davaları bırakmaktır. Edep, Cenab-ı Hakk’ın ve varlıkların haklarını güzel korumaktır. Edep, hayalı ve vefalı olmaktır. Edep, pişman olunacak şeyleri yapmamaktır. Kısaca edep, güzel ahlâktır. Güzel ahlâk ise, içiyle dışıyla doğru olmak ve bu doğruluk üzere yaşamaktır. Buna denge ve istikamet denir. Dengeli  olmak, devamlı aynı güzel hâli korumaktır. Acı tatlı bütün hallerde  istikametini bozmayan, dost ve düşmana karşı dürüstlükten ayrılmayan  kimse dengeli insandır. Denge, insandaki akıl seviyesini gösterir. Velilerden  Seriy es-Sakatî k.s. der ki: “Edep, aklın tercümanıdır.” Bunun manası  şudur: Herkes aklı kadar edepli olur. Edebi kıt, ahlâkı bozuk olana  hakiki manada akıllı denmez.KALPTE NE VARSA, YANSIYAN ODURAhlâk,  kalbin içindeki şeylerin dışa yansımasıdır. Herkes, davranışları ile  fıtratında gizlenen sıfat ve kabiliyetleri ortaya koyar. İnsanın  davranışlarını yönlendiren merkez kalptir. İnsanın dili, eli, gözü,  kulağı, ayağı ve diğer azaları kendi başına bir iş yapmaz. Bu organlar  nasıl hareket edeceğini bilmez ve belirlemez. Hepsi memurdur, amirleri  kalptir. İnsanın iradesiyle yaptığı bütün işler kalbin emrine ve  yönlendirmesine göre yapılır. Yapılan her iş kalbin meylini,  muhabbetini, irade gücünü, tercihini ve aklın seviyesini gösterir. Rasulullah s.a.v. Efendimiz, kalbin konumunu şöyle belirtmiştir:“İnsanın  vücudunda bir yer var ki, orası güzel olursa bütün beden güzel olur,  bozuk olursa bütün beden kötü olur. Dikkat edin o kalptir.” (Buharî,  Müslim, İbnu Mace)EDEP, SAFİ GÜZELLİKTİR Gerçek mümin,  kalbini bir olan Allâh ’a bağlamıştır. Biricik hedefi O’nun rızasıdır.  Müminin hedefi gibi hayatında da birlik vardır; iki yüzlülük yoktur.  Mümin iki farklı halde bulunmaz, bir doğru bir eğri konuşmaz; sabah iyi  akşam kötü olmaz. Edep ve güzel ahlâk bir bütündür. Edepli  insanın bütün işleri, ibadetleri, hal ve hareketleri güzeldir. Onun her  şeyi temizdir. Sevgisi her şeyi sarar ve o şeyi sevimli yapar. Edepli  müminin Yüce Allâh ’tan aldığı terbiye, hayatının her safhasında  kendisini gösterir. Bu terbiye içinde onun sevgisi ve dostluğu kadar,  kızması ve kavgası da güzeldir. Çünkü kızması Allâh  içindir. Kavgası da  edep içinde olur.Bir insanın gerçek yönü ve olgunluğu dar ve  zor anlarda belli olur. İnsanın kavgasını ve haksızlığa karşı davranış  biçimini görmeden hakkında iyi veya kötü dememelidir. Edepli  insan, hakkını ararken hak yemez. Kendisini savunurken, düşmanına  haksızlık etmez. Haksız ise, nefsine yan çıkmaz, hakka boyun eğer, karşı  tarafı tasdik eder. Haklı ve güçlü iken yapacağı iki şey vardır. Ya af,  ya adalet. Ötesi, edebe sığmaz. Edepsiz insan ise haksız iken  kendisini haklı göstermeye çalışır. Zalim iken kendisini mazlum  gösterir. Alacağı bir ise bin ister. Susacağı yerde cazgırlık eder.  Edepsiz insana dost olmak da düşman olmak da zordur. Onunla hiçbir şeyin  tadı tuzu yoktur.Bazı insanların dışı hoştur, ama içi boştur.  Bu kimseler, insanların gördüğü işlere çok önem verirler, fakat işin  asıl kısmını ihmal ederler. Dengeli mümin ahiret işleri gibi  dünya işlerini de güzel yapar. İbadeti güzel, işi bozuk olan kimse örnek  insan değildir. Onda noksanlık ve hastalık vardır. Kılık kıyafetine ve  dünya işlerine son derece dikkat edip de, kalbini ihmal eden, ahiretini  unutan ve ibadeti önemsemeyen kimse de dengesizdir, noksandır. GÖRÜNTÜ GÜZEL AMA.... Bazıları  namaz kılarken boynunu büker, tam bir huşu görüntüsü verir. Görenler  kendisine hayran olur. Fakat kıldığı namaz, Allâh  katında azap sebebi  olur. Çünkü o anda kalbi namazda değil, insanların bakışındadır. Niyeti  Allâh ’ın rızası değil, halkın övgüsüdür. Bu da bir dengesizliktir. Bir  çeşit münafıklıktır. İçi başka dışı başka olmaktır. İbadeti nefsin  keyfine kullanmaktır. Şeklen gözel gözüküp, aslen bozuk olmaktır.  Rasulullah s.a.v. Efendimiz, ümmetini bu halden şiddetle sakındırmıştır.  Bir gün, “nifak olan huşudan Allâh ’a sığınınız” buyurdu. Sahabe,  “nifak olan huşu nasıl olur?” diye sordular. Efendimiz s.a.v.  buyurdular: “Bedenin huşu içinde gözüküp kalbin nifakla dolu olmasıdır.” (Ebu Nuaym, Hilyetü’l-Evliya; Suyutî, Camiu’s-Sagir)Bu  hal kâmil müminin sıfatı değildir. Allâh  dostları en fazla bu  tiplerden rahatsız olurlar. Güzel kulluğun ve ahlâkın temelinde Allâh   rızası vardır. Niyet hak olmazsa, ibadet ihanete dönüşür. Büyük  velilerden Hace Ubeydullah Ahrar k.s. şu olayı anlatır:“Mevlâna  Nizamettin Hz.lerinin halkasında bulunanlardan birisi, bir gün  mürşidinin huzurunda sahte bir tavırla başını önüne eğmiş, çenesini  göğsüne dayamış murakabeye dalmış gibi bir vaziyet almıştı. Onu bu halde  gören Hazret:“Hey! Başını yukarı kaldır. Senin üzerinden duman  tüttüğünü görüyorum. Murakabeyle ne alakan var senin!” diye uyardı.  (Safi, Raşahat)GERÇEK EDEPLİ KİM? Edepli ve dengeli  insanın ibadeti gibi ticareti de düzgündür. Kalbi gibi dili de doğrudur.  Niyeti gibi işi de sağlamdır. Gönlü gibi elbisesi de temizdir. Dostluğu  gibi düşmanlığı da mertçedir. Edep onun için bir meleke haline  gelmiştir. Edep, meleke haline gelirse güzel ahlâk olur. Meleke,  insanın nefes alıp vermesi gibi vücudunun parçası olmuş, ondan hiç  ayrılmayan sıfat demektir. Ekseriyetle yalan konuşan bir kimsenin arada  bir doğru konuşmasına bakıp, bu güzel ahlâklıdır denmez. Hüküm insanın  hayatına hakim olan duruma göre verilir.Yakınları ile bir gün  iyi geçinip, diğer gün yaka paça olan insan dengeli değildir. Bir  komşusu ile iyi geçinip diğerine zahmet veren kimseye iyi müslüman  denmez. Fakirlik günlerinde herkese merhaba ederken, zengin olunca eski  dostlarına selam vermeyen kimse mertlikten mahrumdur. Edepli  insan, iyi-kötü diye insan seçmez, herkese karşı edepli davranır. O,  karşısındaki insanın davranış seviyesine göre değil, kendi terbiyesine  göre muamele eder. İnsanlar bir yana hayvanlara bile zulüm etmez. Edepli  insan başkasından zarar görebilir, fakat başkasına zarar vermez.  Birileri onu aldatabilir, fakat o kimseyi aldatamaz. İNSANOĞLUNUN EN BÜYÜK KAYBI Bugün  erkek-kadın, alim-cahil, köylü-şehirli, hepimizin en fazla muhtaç  olduğumuz şey edeptir. Edep, insanı hayvanlardan ayıran en önemli  özelliktir.Edep hiç kimseyi küçültmez. Kimsenin kıymetini  düşürmez. Edep fakiri kıymetlendirir, zengini şereflendirir, genci  süsler, ihtiyarı sevimli hale getirir. Edep, bir kadınının en kıymetli  cevheridir, hiç solmayan süsüdür. Bir kadın, edepten daha güzel bir  elbise giymemiştir. Bir erkek, edepten daha güzel bir servet  edinmemiştir. Bir baba çocuklarına edep ve güzel ahlâktan daha kıymetli  bir miras bırakmamıştır. İnsanla kabre girecek tek servet edeptir.  Edebin hediyesi cennettir. Büyük veli Hucvirî k.s. der ki: “İnsanın  bütün kaybı, her işin esası olan edebi kaybetmesinden  kaynaklanmaktadır. Bu, hep böyledir, değişmez. Din ve dünya işlerinin  hepsi edeple güzel olur. Edep olmadan hiçbir güzel iş ortaya çıkmaz. Edep,  yerine göre farklı şekillerde olur. Halkın içinde gereken edep, güzel  insanlığı ve mertliği muhafaza etmektir. Dindeki edep, Sünnet’e  uymaktır. Muhabbetteki edep, saygıyı gözetmektir. Bu üçü birbirine  bağlıdır. Akıllı ve mert olmayan kimse, sünnete uyamaz. Sünnete uymayan  kimse hürmeti koruyamaz. Allâh ’ın zatına ve birliğine şahit  olan ariflere hürmet, kalpteki takvadan ileri gelir. Onlara karşı edebi  koruyamayan kimsenin terbiye yolunda hiçbir nasibi olmaz.”  (Keşfu’l-Mahcûb) EDEBİN ARTMASI Allâh ’A YAKINLIĞI GÖSTERİRAllâh  ’ın sana yakınlığını, O’nun sana yakın olduğunu bilmekle anlarsın.  Senin O’na yakınlığın, O’nun sana yakın olduğunu bilmekle olur. Bunların  hepsi, Allâh ’a karşı ubudiyette ve edep yolunda gitmekten başka birşey  değildir. Allâh ’a her nefeste yol vardır. Fakat unutmamak lazımdır ki,  her yolun başı edeptir. Şımarmamak lazımdır. Buna göre, senin edebinin  artması, Allâh ’a olan vuslatını gösterir.El Hikemu’l-AtaiyyeEDEP DİYE BİR HAL Sözlükler edep kelimesi için şu karşılıkları veriyorlar:Terbiye, güzel ahlâk, iyi davranış; incelik, kibarlık, naziklik.Utanma, çekinme, hicap, haya.Kelimeler nasıl da aşina! Keşke bu kelimelerin anlattığı haller de o kadar aşina olsaydı... Ve deyimlerimiz var edep üzerine:Edep etmek: Utanmak.Edebini takınmak: Terbiyeli olmak.Edeplenmek: Uslanmak, nazik ve terbiyeli olmak.Edep-erkân bilmek: Uyulması gereken yolu-yordamı bilmek, usül bilmek, terbiyeli hareket etmek.Deyimler, toplumların insan ve hayat telakkilerinden asırlar boyunca süzülmüş billur damlalardır. Ve aslında edep ve edepli olmak üzerine her bir deyimimiz, Allâh  Kelâmı’na ve Rasul yoluna aralanan bir kapıdır.Kaygusuz Abdal ne güzel söylemiş:Edepli ol can isenHakk’ı bil insan isenMüştak-ı sultan isenVar edep öğren, edep...</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır