- Katılım
- 26 Şubat 2011
- Mesajlar
- 503
- Tepkime puanı
- 10
Ben anlamına gelen ene kelimesi Arapçada zamir olarak birinci tekil şahıstır. Enaniyet ise Ene zamirinin masdar ismidir.
Enaniyet nedir?
Enaniyet insanın kendisini öne çıkarması ve benliğine değer vermesi demektir. İnsanın bedensel ve dünyevi yönüne Nefis denilmektedir. Nefis insanın hayvani yönüdür. Yemek, içmek, neslini devam ettirmek ve dünyevi menfaatlerini takip etmek insanın nefsinin gereğidir. Cismaniyet olan bedenin görme, işitme, koklama, tatma ve dokunma duyguları hep beden ile ilgilidir. Gözün gördüğü manzaralar ve bütün güzellikler, kulağın algıladığı bütün sesler, burunun aldığı enva-ı çeşit kokular ve dilimizin aldığı bütün tatlar insanın zevkine hitap etmektedir. Enaniyet, insanlarda farklılar gösterebilir.
İlmin İzzeti Kılıfı Altında Egoizm
Bazen insan, ilim ve müktesebatından dolayı belli bir müddet sonra kendini farklı görüp farklı hissetmeye başladığında, hiç farkına varmaksızın, ilmin izzetini muhafaza ediyorum diye, başkalarına tepeden bakacak ve kendisinden başka kimseyi görmeyecek ölçüde bir egoist haline gelebilir. Dolayısıyla birbirinden farklı olan bu iki hususu karıştırmamak gerekir. Fakat bu esnada ilim öğrenip malumatı arttıkça o şahsın enaniyeti güçleniyorsa, bunun ismi, izzet-i ilmiye değil; olsa olsa derecesine göre enaniyet ve egoizm olabilir. Böyle bir insanın ise behemehal nefsinin terbiye ve tezkiyeye ihtiyacı vardır. Bu da bir yönüyle iyi bir mürşit ve rehber vasıtasıyla o insanın hayvaniyetten çıkıp, cismaniyeti bırakıp, kalb ve ruhun yörüngesinde seyahat etmesine vabeste bir husustur.
Gizli Enaniyet
Enaniyet, kişinin kendisine müstakil bir benlik vermesi, hem kendi varlığını hem de etrafındakilerin varlığını (Allahı tenzih ederiz) Allahtan bağımsız görmesi, davranışlarını ve bakış açısını bu zihniyete göre şekillendirmesi anlamına gelir. En tehlikelisi olan gizli enaniyete sahip kişiler, tavır olarak klasik enaniyetlilerden farklıdırlar. Enaniyetli kişi başkaları tarafından çok rahat fark edilebilir, fakat gizli enaniyete sahip olanın zaman zaman dışarıdan anlaşılamama durumu söz konusudur.
Gizli enaniyeti kırmak için Seyyidina Hz. Âdem ve Hz. Havva Validemiz gibi:
Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik. Eğer merhamet buyurup da kusurumuzu bağışlamazsan apaçık hüsrana uğrayanlardan oluruz! (Araf Suresi, 7/23) diye yalvarıp yakarmalı veya
Seyyidina Hz. Musa gibi:
Ya Rabbî, ben kendime yazık ettim, affeyle beni (Kasas Suresi, 28/16) ifadeleriyle Rabbimize teveccühte bulunmalı ya da
Seyyidina Hz. Yunus ibn-i Metta gibi:
Senden başka ilâh yoktur. Seni her türlü noksandan tenzih ederim. Gerçekten ben kendime zulmedenlerden oldum. (Enbiya Suresi, 21/87) diyerek Rabb-i Kerime acizliğimizi arz etmeliyiz.
Enaniyet nedir?
Enaniyet insanın kendisini öne çıkarması ve benliğine değer vermesi demektir. İnsanın bedensel ve dünyevi yönüne Nefis denilmektedir. Nefis insanın hayvani yönüdür. Yemek, içmek, neslini devam ettirmek ve dünyevi menfaatlerini takip etmek insanın nefsinin gereğidir. Cismaniyet olan bedenin görme, işitme, koklama, tatma ve dokunma duyguları hep beden ile ilgilidir. Gözün gördüğü manzaralar ve bütün güzellikler, kulağın algıladığı bütün sesler, burunun aldığı enva-ı çeşit kokular ve dilimizin aldığı bütün tatlar insanın zevkine hitap etmektedir. Enaniyet, insanlarda farklılar gösterebilir.
İlmin İzzeti Kılıfı Altında Egoizm
Bazen insan, ilim ve müktesebatından dolayı belli bir müddet sonra kendini farklı görüp farklı hissetmeye başladığında, hiç farkına varmaksızın, ilmin izzetini muhafaza ediyorum diye, başkalarına tepeden bakacak ve kendisinden başka kimseyi görmeyecek ölçüde bir egoist haline gelebilir. Dolayısıyla birbirinden farklı olan bu iki hususu karıştırmamak gerekir. Fakat bu esnada ilim öğrenip malumatı arttıkça o şahsın enaniyeti güçleniyorsa, bunun ismi, izzet-i ilmiye değil; olsa olsa derecesine göre enaniyet ve egoizm olabilir. Böyle bir insanın ise behemehal nefsinin terbiye ve tezkiyeye ihtiyacı vardır. Bu da bir yönüyle iyi bir mürşit ve rehber vasıtasıyla o insanın hayvaniyetten çıkıp, cismaniyeti bırakıp, kalb ve ruhun yörüngesinde seyahat etmesine vabeste bir husustur.
Gizli Enaniyet
Enaniyet, kişinin kendisine müstakil bir benlik vermesi, hem kendi varlığını hem de etrafındakilerin varlığını (Allahı tenzih ederiz) Allahtan bağımsız görmesi, davranışlarını ve bakış açısını bu zihniyete göre şekillendirmesi anlamına gelir. En tehlikelisi olan gizli enaniyete sahip kişiler, tavır olarak klasik enaniyetlilerden farklıdırlar. Enaniyetli kişi başkaları tarafından çok rahat fark edilebilir, fakat gizli enaniyete sahip olanın zaman zaman dışarıdan anlaşılamama durumu söz konusudur.
Gizli enaniyeti kırmak için Seyyidina Hz. Âdem ve Hz. Havva Validemiz gibi:
Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik. Eğer merhamet buyurup da kusurumuzu bağışlamazsan apaçık hüsrana uğrayanlardan oluruz! (Araf Suresi, 7/23) diye yalvarıp yakarmalı veya
Seyyidina Hz. Musa gibi:
Ya Rabbî, ben kendime yazık ettim, affeyle beni (Kasas Suresi, 28/16) ifadeleriyle Rabbimize teveccühte bulunmalı ya da
Seyyidina Hz. Yunus ibn-i Metta gibi:
Senden başka ilâh yoktur. Seni her türlü noksandan tenzih ederim. Gerçekten ben kendime zulmedenlerden oldum. (Enbiya Suresi, 21/87) diyerek Rabb-i Kerime acizliğimizi arz etmeliyiz.