ey gül kokulu yâr...

Senle buldum ben ey gül kokulu yâr! Hiçken; yokluktan çıkarılıp var edilişimin sırrını Senle buldum yüreğimin derinliklerinde...
korumaya çalıştığım îmânı Cennet sahiline ancak sevgi teknesiyle ulaşabileceğini ve sevgisiz îmân olamayacağı gerçeğini
Ey âyet bakışlım! Usulca süzülsen gönlüme asırlar sonra yine Kalbimin kapılarını aralasan ardına değin Sarsan beni kopkoyu bir eda ile Girsen yaşantıma da güller derilse yine bir aşk mevsiminde
Girsen hayatıma bir daha bir daha; hiç kaybolmamacasına Pas tutmuş zincirleri kırılsa gönlümün dudaklarından..
dökülen inci taneleriyle.....