Geçiyor istesen de istemesen de ZAMAN...

Bazen durur bakarsın öylece...
Önce önüne doğru ama gelecek mi acaba gelecek? Bir muamma bir bilinmezlik..!
Sonra göreceklerinden yüzlesmekten korkarak bir adim da geriye atarsın... noldu? Neler gördün de birden yüzün düştü? Ne kadar da hızlı geçmiş değil mi? Ne kadar da boşuna geçirmişsin en umut vadeden güzelim yılları...
Sonra tekrar döner şimdiki 'sen'le konuşursun... yaaa işte böyle...

Sen hâlâ dünyanın yalan, boş, faydasız işleriyle oyalanadur! Dön bir de aynaya bak!
Bak bakalım bu saçlar senin mi? Sanki gümüşten teller! sanki kar yağmış! Sanki sanki bu başkası?
Ya yüzündeki çizikler? Yalan mı söylüyorlar yoksa bu sen değil misin?...