- Katılım
- 18 Ocak 2015
- Mesajlar
- 20
- Tepkime puanı
- 0
- Yaş
- 41
Öncelikle herkese hayırlı akşamlar dilerim.Benim başa çıkamadığım bir sorunum var,sosyal hayatıma etki etmiyor ama iç dünyamda kendimi sahtekar gibi hissetmeme neden oluyor,acaba tam bir açıklamasını var mı yada yardımcı olabilecek biri?şöyle ki dinle ilgili bir şey düşünürken yahut Resul'u Ekrem'i, Allah'u Teala'yı düşünürken,namaz kılarken,dua okurken aklımdan çok küstah ve terbiyesizce şeyler geçiyor,çok anlık oluyor bu,şimşek hızında neredeyse.Sürekli bunun vesvese olduğunu düşünüp benim hatam olmadığını kendime içimden telkin etsem de utançla dişlerimi sıkıyorum.Bu yüzden namazı bıraktım,kendimi hayatımın her anında içsel olarak sahtekar ve samimiyetsiz buluyorum.Benim kendi düşüncelerim olmadığını bilmeme rağmen öylesine kızıyorum ki kendime.Ne yaptım sa engel olamadım.Kesinlikle sel gibi doluşuyor kafama küstahça düşünceler.Kendimi çok hazır hissetsem de ibadet öncesi,ibadete başladıktan sonrası bir işkence olmaya başlıyor.Bütün konsantrasyonum cam kırığı gibi dağılıyor bu düşünceler karşısında.Çok kez kendimi dişlerim birbirlerine kenetlenmiş olarak uyanıyorum.Hatta bir ara başka bir varlığın kontrolünde olabileceğimi bile düşünmeye başladım çünkü bu kadar dindar olup ta bu şekilde seviyesizce fikirleri düşünmüş olmak istem dışı bile olsa mümkün olamaz.Vesvese deyip kendimi teselli etmeye çalışsam da her ibadet sonrası bir şekilde kirlendiğimi düşünüyorum,bu yüzden namazla hatta dualarla bile ilişiğimi kopardım.İki ay öncesi abim vefat etti ve ben geri başladım dua etmeye,lakin kendim için dua etmezken bile bu vesveseler geçiyor aklımdan ve engellemek mümkün değil.Bu şekilde dua etmek beni daha kötü hissettiriyor,dua edip iyi bir şey yapıyor olsam bile Rabbi'me karşı saygısızlık etmiş olmak hissiyatı isteksizlik yaratıyor.Bir açıklaması var mı?Ben kendimce açıklıyorum ama tatmin olamadım bir türlü.
