- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Gidene ağlama can, giden bilmez neyi kaybettiğini.
Giden bilmez giderken neleri heba ettiğini.
Gidene ağlama dost, bilmez ki kıydığının kendisi olduğunu.
Göremez ki, kendiyle birlikte yok ettiğinin onu ne çok sevdiğini
Ve görmez ki, helak olanın kendisiyle bütün olmayı göze alan aşık olduğunu.
Gidene kızma güzel dostum, giderken belki de aklı başında değildi.
Kaybettiklerini görebilecek basirete sahip değildi.
Gideni affetmeyi seç canım, çünkü affeden kazanır,
Affetmeyi seçen mutluluğa yol alır.
Ne kendini suçla "sevdim" diye,
Ne ona kız, "zamanımı çaldın" diye.
Hayat bir muamma:
Ne zaman neyi yaşayacağı belli değil insanın.
"Hakkdan geldik ve O'na döneceğiz" var mı bundan ala?
Sevgiyi seç, sevmeyi beceremeyene karşı affı seç,
Merhameti seç; hem kendine hem sevdiğine.
Ne kız, ne küs: ne kendine, ne hayata, ne de başkasına..
Sevgiyi tadan aşkın eşiğine ulaşır,
Affı seçen aşkın kapısından geçer,
Ve merhamet eden; merhamet bulur..
Hüzün dalgası çarptıysa bir insanın yüreğine ya Mevlasını özlemiştir yada Mevlası onu...
Mevlayı özleyen gönül ya hüznü bekler yada hüzündedir.
Bela, gam ve keder Mevlanın sevdiklerine gösterdiği kamçıdır.
Vurdukça kendine çeker.
İmam Rabbani <!-- google_ad_section_end -->
