Gün biterken ne söylüyor, ruhuma sesleniyor!

Bir yabancıyız
artık, sayfaları yırtıp attık...

Gönül
ikliminden uzaklaştık,
muhabbeti bertaraf edip hınca kapıldık

Ne hüzünler yaşadık,
hicranla yıllardır arkadaşlık
yaptık, sicim gibi kadre bıraktık

Neye yaradık,
kalbin kırıklığını hiç umursamadık,
bir ömür yaralandık, çaresiz kaldık

Çok
geç olmuştu,
vicdanın sesini hiç anlamadık

Ne bir aklı
selimle yol aldık

Ve ne de
idrakin eminliğinde
hakikat için çareler aradık

Aylarca
yalnızlık yaşadık

Ve fakat
yine de barınamadık,
yıların içinde kaybolup kaldık

Korkular
eşiğinde sabahladık,
hasret yumağında

Çileyle
ilmik attık,
gönülden uzaklaştık

Ne gülü
hakkıyla kokladık, ne lalenin
mahzunluğunda karar kıldık

Niye bu kadar
aymazlık içinde bir avarelik
yaşadık, hani aşkı hak olarak anlamıştık

Ne oldu da
birden kopukluklar yaşadık,
sabrı kaldırıp attık, kanaate sığınmadık

Nasip olan
her nimeti yad edip, kalbin sahibine
sığınmadık, hevesler için ayrılık yaşadık

Hani
kızmak şer işiydi ve
cehaletin bir gerekçesiydi

Konuşma dili
hiçbir vakit terk edilmeyecekti,
gönüller tevazuu için hasredilecekti

İrşada muhtaç
kalplerimiz taviz vermeden,
hakikatle yüzleşecekti, ölümü düşünecekti

Ruhun yetisiyle
gönüllerimiz inşirah için gayret
ederek vuslata erişecekti ey hak diyecekti

Artık
mevsimler
hal değiştirdi,
gönlün sedası işitilmedi

Kuşlar uçup
aşiyanı için aşka tevessül etti,
bir an olsun ne derlere ilfifat etmedi

Yüreğin
ahenginde meşk etti,
aşkın salasında ömrünü
tüketti, söyler misin ne kaybetti

Kabir
ruhuma nazar etti,
içim haşyetle titredi, hüzün
kalbe iltica etti,kim hakkıyla bildi

Herşey
senin olsun, kalbin
sürur içinde şad olsun

Bir miskal dahi,
yüreğinde hüzün bukunmasın ve
hicran gönlüne arkadaşlık yapmasın

Aşk,
samimi kalplerin
ecri olsun, inayetle
kulluğa uzansın, hakka yakınlaştırsın

Sevdayı
bir heves için gözden çıkarttırmasın,
secdeler gözlerden yaşı sürurla bıraktırsın



Mustafa CİLASUN