» ..hanım'lara neden böyle...

elifgibi

Uzman Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
28 Mart 2011
Mesajlar
2,123
Tepkime puanı
26
insan daha doğrusu erkekler, evde farklıdırlar, dışarda farklı.
evlerindeki kullandıkları hitaplarla,bir iş yerinde kullandıkları hitaplar arasında dağplar kadar diyebileceğimiz derecede fark var maalesef..
daha açık bir

şekilde ifade etmek gerekirse, müşteriye farklı bir hitap, hayat ortağı olan eşine ayrı hitapta bulunmaktadırlar.

dikkat etmişsinizdir.
bir iş yerine girdiğinizde,orada herkim varsa , ayağa kalkar,sizi selamlar,hoş geldiniz falan der.ne kadar hoş bir karşılama değil mi?

bide hitap ederken bayanlara, "buyrun bayan! efendim bayan! buyurun hanım efendi! şeklinde hoş hitaplar kullanılır hep.iş yerinde böylesi güzel hitap ve karşılama sergileyen erkekler,neden evde de HANIMINA veya KIZ KARDEŞLERİNE böyle hitap etmez?

bir iş yerindeki veya sokaktaki bir bayan, o erkek için, "HANIMINDAN DAHA MUTEBER VE SAYGIYA LAYIKTIR DA ONDANMI ACABA?

hayır!

saygıya,sevgiye, ilgiye,güzel hitaplara; iş yerindeki müşteriden veya sokokta karşılaşılan bayanlardan daha çok , hayat arkadaşı,can yoldaşı,vefa abidesi,sırdaşı,dostu olan HANIMLAR daha layıktır buna..

dışardaki bayanlara karşı incelip ,kıvırarak güzel hitaplar ederken, evde bizi bekleyen hayat yoldaşımıza neden böyle hitap ve ilgi sergilemeyiz ki??

anlıyamıyorum doğrusu (!)

çile_çiçegi

 

kalbimin_sesinden

Kurallara Uymadı
Üyemiz
Katılım
26 Temmuz 2011
Mesajlar
102
Tepkime puanı
0
Bazi seyler ögretilmez, bel ki ögretilir de meleke yapmaz, aliskanlik haline getirmez diyelim...
Yukaridaki arkadasin yakindigi durum da öyle...Ben öyle düsünüyorum... Daha cocukken bu gibi hususlar, babalarimizin annelerimize, annelerimizin de babalarimiza karsi yaklasim biciminden, tutumundan, ifadesinden, hitabindan, konusma biciminden kaynaklanan ve biz ne kadar kabüllenmesek de bize yerlesen ve yerlesmis olan hasletler cümlesindendir bütün bunlar...
Mesela ben bu baglamda babamdan fersah fersah ayri olsam da yine de istenilen düzeyde olmadigimi kendi kalbime ifade ederim... Burada sizlere de konunun daha iyi anlasilmasi icin hic de gocunmadan ifade ediyorum...
Babam benim ilk hocamdi... Kur'an, Dini Bilgiler ve Namaz dualari ve bilinmesi gereken bir cok ezberi, (hemen hemen hafizlik derecesinde) ben babamdan ögrendim... Yasim 7, 12 arasindaydi... Beni Kur'an Kursu'na verdiginde ben coktan alt yapiyi olusturmustum...
Ama babam evin sorumlulugunu ziyadesiyle bilirdi..
Lakin, babam ve annem ve annem ve babam arasindaki diyalog (sevgi vardi belli etmiyorlardi bel ki de, eskinden öyleydi sanirim, bilemiyorum) sevgi ve saygi ekseninde olup, kibar, nazik, narin degildi... Ev savas alanini andirmiyordu lakin, yaklasimlarda da sevgi güzellikleri görülmüyordu...
Babam hocam olmasi hasebiyle de onun bize zaman zaman arkadasligina hic vakif olamadim... Hic hatirlamam... Yani bazen benimle oynamasi, benimle arkadas olmasi, resmiyetten uzak bir yaklasim sergilemesi, en cok rahat ve serbest olacagim yanin babamin yani oldugunu ögrenmeli ve bilmeliydim ama mümkün olmadi...
Asiri sekilde bir disiplini vardi... Onunla konusurken hic rahat olamadim, cekindim, korktum, halime ve hareketlerime cok dikkat ettim, onun yaninda dis, sokak elbisesiz hic duramadim vs.. vs..
Iste bunlarin hic biri bana ögretilmedi ama babamin bu sekildeki tutumu da bana tamamen sirayet etti...
Bazilari buna karsi cikar ama ben gülerim..
Acik konusayim, tutum degerlerimizin 100'de 90'ni annemizin ve babamizin tutum degerlerinin resmidir... Hic kimse buna karsi cikan olmasin...
Ama ben babamdan halan cok memnunum hic bana arkadas olamasa da...
Bel ki o da benim bir yerlere ucacagimdan, ucabilecegimden korkmustur...
Bana cok sevdigim, saydigim, deger verdigim, ölünceye kadar da degerini kalbimde tasiyacagim ve unutamayacagim güzel bir insan söyle buyurdu:
"Hic asik oldun mu...?"
7 yasindan itibaren babasininin ciddi disiplininde olan biri (bundan memnunum ben, ya da memnun oluyoruz baska bir sey diyemiyorum) "asik" nasil olacak ben bilemiyorum...
"Asik" olmaktan bile cok korkarim ben babamdan dolayi...
Ben babamdan su an cok ayri birisiyim yaklasimimla...
Cok cok ki o bile bundan rahatsiz oldugunu düsünüyorum.. :):):)
Ama 100'de 100 mükemmelim diyemem...
Bel ki bizim cocuklarimiz ve yarinlar da torunlarimiz bizim yaklasimimizi yarinlar adina daha iyi olmasi gerektigiyle 100'de 100 hayata gecireceklerdir...

Görgü, nezaket, narinlik, naziklik, hitap, nezafet anne ve babanin diyaloklarinda kazanilan ama ögretilmeyen hasletlerdendir...
Benim düsüncem öyle...
 

Gönül sızım

Özel Kardeşimiz
Yönetici
Süper Mod
Moderatör
Katılım
26 Temmuz 2011
Mesajlar
19,432
Tepkime puanı
185
Allah RAZI olsun kalbimin sesi uye kardesimiz yazinizi cook buyuk bir dikkat ile okudum ve yazdiklariniza aynen katilmaktayim..
koruyucu anne oldugumdan ..korumamiz altina gelen cocuklari yakindan takip ettigimde onlarin anne ve babalarinin kim ve nasil bir kisilik ve deger olculerinin oldugunu aninda okuyabiliriz..nasil mi?Cunku her Çocuk anne babanın aynası dir.. kendi cocuklarimiza yakindan izledigimizde bizlerin bazi hal ve davranislarini goruruz..
bazen bizleri yüreklendiren, görevini yapmanın huzurunu yaşatan...
bazen de eksikliklerimizden.. hatalarimizdan dolayi bir pismanlik duyariz..
bazen de sabrımızı zorladığım düşündüğümüz çocuk davranışları..
aslında anne baba olarak gösterdiğimiz tepkilerin bizim davranislarimizin yansımasıdır. Severek, bilerek, teşvik ederek ve en önemlisi de örnek olarak..cocuklarimizi hayatta en guzel sekilde hazirliyalim derim..
yoksa bir gun en cok uzulen bizler oluruz Vesselam..
 
Üst Alt