Hesapsız Cennete Girmeye Vesileler

hacı anne

Süper Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
22 Şubat 2011
Mesajlar
984
Tepkime puanı
16
Hesapsız Cennete Girmeye Vesileler
İmam Suyûtî’nin Temhîd-ul-Ferş adlı kitabında ve daha başka kitaplarda, hesabsız cennete girmeye vesile olan ameller hadislerle yazılmıştır. Temhîd-ul-Ferş ve Delîl-ul-Fâlihîn’den şöyle özetliyoruz:

1-Küçüklüğünde, yani gençliğinde Hazreti Kur’an’ı ezberleyip ihtiyarlığında tilavet etmek,

2-Güneşe, saate riayet edip namaz ve her ibadeti vaktinde yapmak. Doğrusu vakti tanımak ve değerlendirmek.

3-Konuşurken şer’i ilimden konuşmak ve sükut ederken yumuşaklıkla sükut etmek; kalben Allah Teala’yı zikretmek.

4-Ucuz vermek şartıyla doğru dürüst, hilesiz ticaret.

5-Fakirleri gözetmek ve fakire malından bir pay ayırmak, yani kazancından belli bir payı daima fakirlere vermek.

6-Borçluyu borçtan kurtarmak, amma sadaka ile amma yardım ile. Çünkü ödünç vermek, vaktini tayin etmemek şartıyla sadakanın yarısıdır. Veya borcu bağışlamakla… Bazı ehli ilim, bunu üstün vesile saymışlardır.

7-Sanat öğrenmeye imkanı olmayana sanatı öğretmek; zayıf şâkirdlere yardım etmek.

8-Allah yolunda mücahidlere yardım etmek.

9-Gazilerin başını örtmek; yani iyallerini korumak ve harçlık vermek.

10-Güzel ahlak üzere abdestli bulunmak.

11-Karanlıkta camilere ilim ve cemaatle namaz kılmak için yürümek.

12-Kıtlıkta karnı aç olanı doyurmak; veyahud doyuruncaya kadar yedirmek, yani aş hazırlamak ve fakirlere dağıtmak.

13-Ticarette alacağı malı kötülememek, satacağı malı da medhetmemek.

14-Mutlak doğruluk.. Bu gerek Allah!a karşı ve gerekse halka karşı samimiyettir; buna ihlas denilir.

15-Eminlik yani bedenî, malî, ruhî emanetlerde hıyanet etmemek.

16-Mü’minlere mal satmak için kıtlığı ve pahalılığı temenni ve taleb etmemek, yani ihtikar ve stokçuluktan aşırı derecede sakınmak.

17-Herkese hatta kafirlere karşı güzel ahlak ile muamele etmek, yumuşak davranmak. Buna hilm hasleti denilir.

18-Yetimlere veyahud yoksul dul kadınlara yardım etmek, namuslarını muhafaza için çaba harcamak.

19-Hak istenildiği zaman hakkı vermek ve aldığı zamanda kemal-i ahlakla ve kemal-i edeble kabul etmek.. Denilmiştir ki güzel ahlakın temeli, kişinin, alacaklı olduğu vakitte malını geri almaya gayret gösterdiği gibi, verecekli olduğu vakitte de aynı gayreti göstermesidir. Bu ashabın ahlakıdır. Buna hüsn-ü muamele denilir.

20-Başkasına da, kendi nefsi için hükmettiği gibi hükmetmek.

21-Ölümü hatırlamak için cenaze namazı kılmak ve ölümü göz önünde bulundurmak, Ehli tasavvuf buna rabıta-i mevt dediler.

22-Kendi nefsi için veyahud milleti için hükümdarlara yumuşaklıkla nasihat etmek, yani onları zulümden alıkoymak ve nezdlerinde mazlumun hakkını müdafaa etmek.

23-Bütün mü’minlere esirgeyici olup, kendisinden büyüklere hürmet ve küçüklere şefkat, dostlara hoş kelimeli, düşmanlara karşı idareci olmak. Buna mudâra denilir. “Mudâra dinin yarısıdır.”

24-Eşi ölmüş olanlara tesellî ve sabır tavsiye etmek.

25-Hastaları ziyaret etmek ve zayıfları tehlikelerden kurtarmak. Tabîi ki bunun, şer’i cezaların dışında olması lazımdır. Mesela cezayı hak etmiş bir caniyi, mesela hırsızı cezadan kurtarmaya koşmak, zulme yardım olduğundan, cennete hesabsız girmeye değil, cehenneme yuvarlanmaya vesiledir. Irz düşmanlarını kurtarmak da böyle.

26-Rasulullah’tan sonra Âl-i Ali ve Şîat-ul-hâliseyi sevmektir.

27-Her çeşit zina ve faizden korunmak; rüşveti almaktan sakınmak.

28-Şer’î emrlere riayet etmek; dünyevî herhangi bir menfaatten dolayı dini geriye bırakmamak. Buna dinde salâbet denilir.

29-Helal olmayan nesneye el uzatmamak; üzerinde haram bulunan nesneye göz dikmemek. Yani haramdan sakınmak, şayet kendisine haram geçtiyse onu telef etmek.

30-El-En’âm sûresinin ilk üç ayetini sabah namazından sonra, manasını tefekkür etmekle okumak.

31-Mübarek vakitlerde mi’rac, kandil, Cuma gecelerinde ve sair saîd vakitlerde güzel taam hazırlayıp, Allah için fakir, yetim ve miskinlere yedirmek.

32-Her zaman Allah Teâlâ’nın murakabe edici olduğunu bilip, kendini kontrolunda bulundurmak; Cenâb-ı Hakk’ın kendisini murakabe edici olduğuna cidden inanmaktır. Buna muvaffak olabilmek için, dille de اللهُ نَاظِرِى اللهُ حَاضِرِى اللهُ مَعِى “ Allah beni kontrol eder, Allah’ın huzurundayım, Allah benimle bereberdir.”demek gerekir. Sadece bununla Allah’a kavuşanlar çok olmuştur.

33-Allah Teâlâ’nın azametini zihinde istihzar etmekle, insanları sevmek.

34-Hazreti Rasulullah’ın ümmetini veya bir ferdini, onun sevgisi için dert ve belalardan kurtarıp sünnet-i seniyyesini ihya etmek.

35-Sünneti ihya edenleri sevmek , müdafaa etmek ve onların zillete düşmesini engellemek.

36-Kur’ân-ı Hakîm’in hükümlerini ayakta tutmak isteyenlerin üzüntülerini gidermeki onlara yardımcı olmak. Doğrusu fıkıh bilginlerini, öz ana baba gibi inanmak.

37-Receb ayında üç gün oruç tutmak.

38-Akşam namazından sonra evvâbin namazını kılmak ve bir Fatiha, onbeş İhlas-ı Şerife okumak. (Evvâbin namazı, en az iki, en çok altı rek’at olur.)

39-Kalb ve dille beraber zikretmek.

40-Ana babaya isyan etmemekle beraber itaat etmek.

41-Halk içinde haber dolaştırmaktan; gıybetten; sövmekten sakınmak. En çok sevabı gideren bunlardır.

42-Kalbini kötü arzulardan temizlemek; bedeni bilfiil kötülüklerden alıkoymak.

Nefsin tezkiyesine muvaffak olup irşad derecesinde olanları hayalde tutmak da zikir gibidir. Şeriati ihya etmek için, şer’i tatbikatta muvaffak olan zevatı hayalde taşımak ve onların menkıbelerini söylemek de zikir sayılır. Ehli tasavvuftan Nakşîbendîlere göre bu yol, yani rabıta, Hakk’a kavuşmada en kısa yoldur. Nitekim “Ekâbiri zikretmekle Allah’ın rahmeti gelir.” denilmiştir.

43-Şer’î hükümleri değiştirenlerden buğzetmek. Bu çok mühimdir.

44-Allah’ın sevgisinden, kendine ziyade tekellüf vermek. Yani zorluğa katlanarak ibadeti icra etmek.

45-Camileri yapmak ve camileri ibadetle tamir etmek.

46-Seher vaktinde istiğfar etmek, tevbe etmek.

47-Çokca Zikrullah. Yani kalbî zikre ara vermemek.

48-Zikrullahla kâmil olanları hatırlamak, yani rabıta. Mesela zâkir, iki kaşlar arasında hayalî bir gözle mürşidinin iki kaşları arasına dikkatini toplar; kalbinde de ikinci bir gözle Lafzatullâh’a hayalinde devam eder. Böyle olmazsa, kalbî zikre muvaffakiyet olmaz. Bunu şirk sayanlar şirkten kurtulmamışlardır.

49-Ehl-i Tevhîdi sevmek ve onlara hürmet etmek; doğrusu her müslümana hürmet göstermek, meşreb taassubuna girmemek.

50-Uhud şehidlerini,

51-Mutlak şehidleri sevmek.

52-Allah yolunda ölünceye kadar malı ile canı ile cihad etmek. Dikkat edilsin ki mal ile cihad, can ile cihaddan üstündür.

53-Kur’ân’ı okumak, okutup dinlemek. Kur’ân’ı Hakîm’i okumak, okutmak ve dinlemek ibadettir. Bazı serserilerin, o ki manayı bilmiyorsun ne okuyorsun demeleri bâtıldır. Kur’ân’ın manalarını da tefekkür, ayrı üstün bir ibadettir. Bu mertebede olmayanları Kur’an’dan mahrum etmek, fitne olarak yeterlidir.

54-Emr-i ma’ruf, yani Allah’ın emrlerini ve nehy-i anilmünker, yani İlâhî yasakları halka bildirmek; yaşamak ve yaşatmaya çalışmak.

55-İnsanları taate, hayrlı meclislere davet etmek.

56-Kur’an’ın hükmünü ayakta tutmak; şer’î hükümleri icra etmeye bilfiil çalışmak.

57-Hazreti İbrahim,

58-Hazreti Ali,

59-Hazreti Hasan,

60-Hazreti Hüseyin’i sevmek ve

61-Rasûl-u Kibriyâ’nın aşkından yok olmak. Yani ashabını, aşare-i mübeşşereyi sevmek, onların şerefini korumak. Onların ardınca gidenlerle beraber olmak.

Yukarıda tekrar gibi oldu ise de, hasletlerin birbirine bağlı olmasındandır. Aslında seksendokuz haslet sayılmıştır. Bunlar tek tek vesile oldukları gibi, hepsi birlikte de vesiledir. Yukarda sayılan hasletlerin birisini ihya etmeye değil, birçok vesilelere sarılmak gerekir. Alah Teâlâ bizlere bu hasletlerle yaşamayı nasîb-i müyesser eylesin.

Ehli Sünnetin Nazarı İ'tikadın Ölçüsüdür

İsmail Çetin Rahmetullahi aleyh
 
Üst Alt