JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Ekrem" data-source="post: 49405" data-attributes="member: 3">kader nedir,kadere inanmak nedir, kadere iman,hayır ve şerrin allahtan geldiğine inanmak, kadere inanmak hayatı,kuranda kadere inanmak, kaza ve kader, Allahdan korkmakHikmet ehli zatlar buyuruyor ki: * Mümin, başına hayır ve şer geldiğinde ben bunu bekliyordum diyendir.  Allahü teâlânın kaza ve kaderine iman eden  kederden   kurtulur. * Huzur, mekanda değil kalbdedir. Kalbin huzuru, insanın mutluluğu   parayla değil, Allahü teâlânın zikriyledir. Zikir birkaç çeşittir.   Kur’an-ı kerim okumak zikirdir, doğru yazılmış dini kitap okumak   zikirdir. Sohbet zikirdir. Namaz zikirdir. Yani zikir Allah’ı anma,   hatırlamaktır. Şu veya bu şekilde hatırlamaktır. Rahat, huzur   zikirledir. * İslam âliminde iki özellik vardır: Birincisi,  tevazu. Allahü teâlâyı tanıyan, bilen başını  kaldıramaz. İnsan ne  kadar Allahü teâlâyı tanırsa, o kadar korkar.  Gerçek âlimler Allahü  teâlâdan en çok korkan kişilerdir. İkincisi, nakil. Dinimiz nakil dinidir. * İhlas olmayan yerde, menfaat girer, dünya girer. İhlas demek, ahiret demek, Allah için demek. * Rahatsızlıklar vücudun zekatıdır. * Büyükleri devamlı düşünen devamlı feyz alır. * Her kemalin bir zevali vardır. Kırkından sonra zeval gelir. * Bu dünya değil, bu dünyayı sevmek kötüdür. Bir kalbde iki korku   bulunmaz. Dünyadan korkan ahiretten korkmaz. Dünya hayatında iki yol   var: 1- Havasız uzun bir tünel 2- Havadar, zevk ve sefalarla dolu bir tünel. Havasız tünelden geçenler, sıkıntılı yolun sonunda rahata ererler,   sıkıntılardan kurtulurlar. Havadar, zevk ve sefa dolu tünelden geçenler   ise Cehennem çukuruna düşerler. Rahatsız olurlar. * Ehli sünnet itikadına sahipseniz, büyüklerin yolunda iseniz, kırk bin   dünya verseler, kavuştuğunuz nimet karşısında çer çöp kalır. * Bir kimse Peygamberlerin yaptığı ibadetleri yapsa fakat üzerinde bir   kuruş kul hakkı bulunsa, bu bir kuruşu ödemedikçe Cennete giremez. * Kul hakkı çok mühim. Allahü teâlâ her türlü günahı affedebilir. Ama,   kul hakkıyla gelmeyin buyuruyor. Kul hakkıyla gidenin işi adalete   bırakılır. Adaletin ne şekilde hüküm vereceği belli olmaz. Allah korusun   çok kimse ümitle gider de, hâli perişan olur. * Size haksızlık eden, zulmeden, malınızı mülkünüzü gasp eden aslında   size iyilik etmiştir. Eyvah onların haline. Sen mazlum, onlar zalim.   Alan düşünsün. Ahirette zalim ağlayacak, mazlum gülecek. Zalim verecek,   mazlum alacak. * Günahı çok olan ehli sünnet âlimlerinin kitaplarını dağıtsın. * Himmet gelen yerinde duramaz. * Fakirlere verilen sadaka namazdaki kusurları giderir. * Cenab-ı Hak Ramazan orucunun karşılığı ile iftiraya uğrayan kullarının   ecirlerini hesapsız vereceğini vaat ediyor. Merhametlilerin en   merhametlisi olan Allahü teâlânın kereminin sonsuzluğuna bakın ki; mümin   kullarının hesaplarını sevap-günah tartısıyla ölçmenin yanında; kulun   lehine olarak iki kapıyı ardına kadar açık bırakıyor. Halbuki;   sevaplarla günahların yazılışlarında bile kulun lehinde hareket edilir;   bunları tespitle görevli melekler, kulun hayırlı bir iş murat edip de   yapamaması halinde bile sevap yazarken, kötü bir düşünceyi ise, ancak   fiile döktükten sonra kayda geçirirler. * Mazhar-ı Cân-ı Cânân hazretleri anlatır: Bir defa cihânın süsü ve kâinâtın serveri olan Peygamber efendimizi   rüyada görmekle şereflendim. Yan yana uzanmış yatıyorduk. O kadar   yakındık ki, mübarek nefesi yüzüme geliyordu. Bu esnada susadım. Serhend   büyüğünün [İmâm-ı Rabbânînin] oğulları, orada idiler. Resulullah,   onlardan su getirmesini emretti. "Ya Resulallah, onlar benim pîrimin   evlâdıdır" diye arz ettim. (Onlar söz dinler) buyurdu.  Onlardan  biri, kalkıp su getirdi. Kana kana içtim. Sonra; "Yâ  Resulallah,  Müceddîd-i elf-i sânî hakkında ne buyurursunuz?" diye arz  ettim. "Ümmetimde onun bir benzeri yoktur" buyurdu. "Yâ Resulallah! Mektûbât'ı, mübarek nazarlarınızdan geçti mi?" dedim. (Eğer ondan hatırladığın bir yer varsa oku) buyurdu. Ben de, Allahü teâlâ için; "O,   verâ-ül-verâ sonra yine verâ-ül-verâ'dır, yani Allahü teâlâ ötelerin   ötesidir. Akıl neyi düşünür ve neyi tasavvur ederse O değildir" yazdığını söyledim. Resulullah efendimiz bunu çok beğendi ve; "Tekrar oku!" buyurunca, tekrar okudum. Bu ifâdeleri çok güzel buldu. Bu hâl epey bir müddet devam etti. Sabah olunca büyüklerden bir zât erkenden gelip bana; "Ben bu gece rüyamda sizin bir rüya gördüğünüzü gördüm. O rüyayı bana anlat!" deyince,   anlattım. Çok beğenip, hayret etti. Ben gördüğüm bu rüyada, Resulullah   efendimizin mübarek nefesinin ve sohbetinin bereketiyle kendimi  tamâmen  nûr ve huzur içinde buldum. Uyanık iken ele geçen şeylerden  daha çok  bereketli olan bu rüyanın bereketiyle günlerce acıkmadım ve  susamadım. * İnanmak, kolay bir olay değildir. Hele; inandıktan sonra imanını devam   ettirmek ve iman yüzünden uğradığı belalara sabredebilmek çok zordur.   Bu, niçin böyledir? Tarih boyunca, insanların ekseriyeti inanmamış;   bunlar inanmamakla kalmamış; küfrün her türlü imkan ve vasıtaları ile   inananlara zulmetmeyi hayatlarının gereği bilmişlerdir. İmam-ı Gazali   hazretleri bütün insanları dört gruba ayırıyor: Birincisi; parayı ilah edinenler. Bunların para ve menfaat için yapmayacakları kötülük yoktur. Para için ölür ve öldürürler. İkinci gruptakiler ise; zalimler olup, insanlara zulmetmekten zevk alırlar. Can yakmak onların gıdası ve şiarıdır. Üçüncü gruptakiler, bozgunculardır. İnsanların arasını açmak, aralarında laf taşımak, onların arasına fitne sokmak için ömür tüketirler. Dördüncü gruptakiler ise, bu üç gruptan olmayan; bu çirkin ve zemmedilen ahlakları taşımayan temiz Müslümanlardır. İşte; dünya; bütün insanlık tarihi boyunca; insanların çok büyük   yekununu teşkil eden bu üç grup kötü ahlaklılarla, bir avuç iyilerin   kavgasına sahne olmaktadır. Bu durum kıyamete kadar böyle devam   edecektir. Allahü teâlânın âdet-i ilahisi budur; böyle yapmakla imanın   ve inananların şerefini artırmıştır. İnananları hiç zulme uğratmasa, tam   tersine; Cennet misali bir hayatla yaşatsaydı; imanlarının nurları   zahir olsaydı, o vakit bütün insanlar inanacaktı! Böyle bir iman, ind-i   ilahide makbul değildir. Zira, bu insanlar gayba değil, gördüklerine ve   kendi menfaatlerine iman etmiş oluyorlar! Menfaatlerini ilah   ediniyorlar! Onun içindir ki, dünyada iyilerle kötüler karıştırılmış;   bir arada yaşamaları ve her kap içindekini sızdırarak bu mücadeleyi   vermeleri murat edilmiştir. Bundan dolayıdır ki, Müslümanlık sıkıntı   yoludur. En büyük sıkıntıyı Peygamberler ve Allahü teâlânın sevgili   kulları çekmiştir. * İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki: Mümine iki şey verilmiştir ki; bu yüzden her hâl ve şartta hiçbir şeye   şikayete hakları yoktur. Bunlardan birincisi; Ehli sünnet vel cemaat   itikadı, ikincisi ise, Allahü teâlânın sevdiği bir kulunu tanıması ve   onu sevmesidir. * Kim olduğunuza değil, kiminle olduğunuza bakılacaktır. Kişi sevdiği ile beraberdir. * Dünyada en zor iş karar vermektir. Evet denilecek yerde hayır denirse veya hayır denilecek yerde evet denirse sonu felaket olur. * La ilâhe illallah Muhammedün Resulullah kelimesinin   söylemesi çok kolay, ecri çok büyüktür. Yüzlerce yıl insanların bir   kısmı bu kelimeyi söyletmemek, bir kısmı da söyletmek için öldüler.   Söyletmek için ölenler Cennete, söyletmemek için ölenler Cehenneme   gittiler. * Kalb kırmayın, insanları incitmeyin, değil mümin, kâfirin bile kalbini   incitmeye hakkımız yok. Kalb Allahü teâlânın komşusudur, ev sahibine   eziyet edince komşusu da incinir. * Kimseyle tartışmayın. Münakaşa dostun dostluğunu giderir, düşmanın düşmanlığını artırır. * Müminler dua ederler; Fasıklar ve münafıklar dedikodu, gıybet ederler. * Ahir zamanda bütün dünyayı küfrün zulmeti kaplar. Herkes bu havayı   teneffüs etmeye mecbur olur. Bu pisliği çıkartmanın, bundan kurtulmanın   yolu, birkaç arkadaş bir araya gelince dinden, imandan, büyüklerden   bahsetmektir. Böyle yapınca bu pislik çıkar, insan temizlenir, rahatlar.   * Peygamber efendimiz dört büyük halife ile mahşerde beraberken bir grup günahkâr Müslüman karşılarında bulunurlar: 1- Ebu Bekir (radıyallahü anh); Ya Rabbi bu günahkâr kulların içinde   doğru sözlü olanlar var ise bunları affet der ve doğru sözlü olan   günahkârlar affolur. Sonra; 2- Ömer (radıyallahü anh); Ya Rabbi bu günahkâr kulların içinde adaletli   olanlar var ise bunları affet der ve adaletli olan günahkârlar  affolur.  Sonra; 3- Osman (radıyallahü anh); Ya Rabbi bu günahkâr kulların içinde haya   sahibi olanlar var ise bunları affet der ve haya sahibi olan günahkârlar   affolur. Sonra; 4- Ali (radıyallahü anh); Ya Rabbi bu günahkâr kulların içinde mert   olanlar var ise bunları affet der ve mert olan günahkârlar affolur. Bunlardan sonra Peygamber efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem); Ya Rabbi fakir olan kullarını affet der ve hepsi affolur. * Rabia-i Adviyye hazretleri çok çile çekti. Ama o çileden sonra da   evliya oldu. İnsanlar çileyi, üzüntüyü sevmiyor. Halbuki orda ilaç.   İlacı hiç kimse sevmez. Ama ilaç acı da gelse kurtulmak için lazımdır. * Allahü teâlânın en razı olduğu kul, kullarını üzmeyendir. Onlara yük   olmayandır. İnsan faziletler sahibi olup, faziletler dilinden   dökülüyorsa, hâli bu söylediklerine uymuyorsa o tehlikelidir. Hem kendi   için, hem başkası için. İnsanlar örnek insan ararlar. Ona kendini   benzetmek, onun gibi olmak, onu örnek kabul etmek, ona saygı duymak, bu,   insanın tabiatında vardır. Örnek insan, fedaidir. Feda etmiştir   kendisini insanlar için, dinimiz için. Her bakımdan kendisini feda   etmiştir. Artık o kendi için yoktur. İnsanlara hizmet için vardır. İşte   böyle mübarek insanlar cünun [delilik] derecesinde kendilerini   vakfettiler, hiç bir şey düşünmediler. Yalnız Allahü teâlâyı ve Onun   dinini düşündüler. Onun kullarına bu nimeti ulaştırmayı düşündüler.   Ancak bu şekilde sağlam olarak İslamiyet bize kadar geldi. İslamiyet   fedakârlık ister, vefakârlık ister, çile ister. İman nimetinin bizden gitmemesi için Rabbimize gece gündüz şükredelim.   Bize kadar gelen emaneti bizden sonra gelenlere Allah rızası için   aktarmaya çalışalım. Çünkü yarın ahirette Cenab-ı Hak,  “Ey  kulum, senin kurtulman için binlerce kulum, yüz binlerce kulum  feda etti  kendini. Kale kapılarında, surların önlerinde, meydanlarda,  savaşlarda  her yerde can, kan, mal, hepsini feda ettiler. Peki sen ne  yaptın?” derse  insan cevap veremez. Nimet ne kadar büyükse, onun  getirdiği mesuliyet  de o kadar büyüktür. Rabbimizin huzuruna kul  hakkıyla gitmeyelim. İşte  kul haklarından birisi de bu. * Kelime-i tevhid bütündür. Herkes Allah diyor. Kâfirler de zorda   kalınca Allah diyor. Ama Muhammed (aleyhisselam) demiyor. O zaman da   iman olmuyor. * Ramazan-ı şerif on iki ayın en kıymetlisidir. Peygamber efendimiz buyurdu ki: (Ramazan gelince Cennet kapıları açılır, Cehennem kapıları kapanır, şeytanlar bağlanır.)Ramazan çok kıymetli bir aydır. Diğer faziletlerinin yanı sıra,  o  ayın içinde olan Kadir gecesi, bin aya bedeldir. Bir ömür boyu ibadet   sevabı var. Hem de, günahsız olarak. Bu ayda oruç tutmayı Allahü teâlâ emretti, teravih kılmak sünnet oldu.   Ramazan yanmak demektir. O ay oruç tutanların, tevbe edenlerin   günahlarını yakıyor. Bu ayda her tarafta hayır, hasenat, bolluk bereket   olur. Bu ay sabır ayıdır. Kim sabrederse Allahü teâlâ Cennet nasip   edecek. Eğer o ay yetkililer, iş verenler, oruç tutanlara kolaylık   gösterirse, onları azaptan korur. Bu ay, dargınlar barışmalı, herkes birbirini ziyaret etmeli. Bu ayda çok   az bir iyilik yapan, başka aylarda farz yapmış gibi ecir alır. Bir  farz  yapan yetmiş farz sevabı alır, dolayısıyla bu ay bir fırsat  ayıdır, her  gecesi ve saniyesi çok kıymetlidir. Oruç, Allah’ın emridir,  farzdır,  ben bunun sevabına kavuşmak istiyorum denilirse sevap alır,  yoksa perhiz  yapmak için, mide, karaciğer dinlensin diye, yani dünyevi  bir maksatla  oruç tutulursa vaad edilen ecirlere, sevaplara kavuşamaz.  Bunun bir emir  ve ibadet olduğunu bilmeli ve bu ibadetin sevabını  istemeli. Bu ayda  kelime-i şehadeti çok söylemeli. Fırsat buldukça  Allahü teâlâya el açıp,  ya Rabbi, beni affet demeli. İnsanın el açıp  Cenab-ı Allah’tan bir şey  istemesi hem kibri kırar, hem de zaten ibadet  bu demektir. Yani  zavallılığını, acizliğini arz etmektir. Allahü teâlâ bu ayda bir oruçluya iftar verenin ahiretini muhafaza   ediyor. Bir de oruçlu ne kadar sevap kazandıysa o kadar da orucu verene   sevap veriyor. Eshab-ı kiram dediler ki; Ya Resulallah, her birimiz, herkese oruç verecek kadar zengin değiliz,   paramız pulumuz o kadar yok. Peygamber efendimiz buyurdu ki; bir bardak   su verin, bir hurma verin, yarım bardak süt verin, bu sevaba yine   kavuşun. Bu ayda oruçluya su veren kıyamette hiç susuzluk çekmeyecektir.   Peygamber efendimiz yine buyuruyor ki: (Allahü teâlâ benim ümmetime Ramazan-ı şerifte beş şey ihsan eder ki, bunları hiçbir Peygamberin ümmetine vermemiştir: 1- Ramazanın birinci gecesinde oruca kalkana, Allahü teâlâ rahmetle   nazar eder. Rahmetle nazar ettiği kul artık rahmete kavuşmuştur, hiçbir   korku yoktur. 2- İftar zamanında, oruçlunun ağzı kokusu, Allahü teâlâya, her kokudan daha güzel gelir. 3- Melekler, Ramazanın her gece ve gündüzünde, oruç tutanların affolması   için dua eder. Melekler günahsız olduğu için duaları kabul olur. 4- Allahü teâlâ, oruç tutanlara mahsus olarak Cennette bir köşk ihsan eder. 5- Ramazan-ı şerifin son günü, oruç tutan müminlerin hepsini affeder.) İki arkadaştan biri şehit düşmüş, diğeri birkaç sene sonra vefat   etmişti. Birkaç sene sonra vefat eden, şehitten daha yüksek derecede   olur. Hikmeti merak edilir; Ya Rabbi, bu şehit, bu da normal vefat etti   ama birkaç sene sonra? (Onun üzerinden üç ramazan geçti) cevabı  verilir.  * Veysel Karani hazretlerine, uzak yoldan bir kimse gelip nasihat ister.   O da “Allahü teâlâyı bilir misin?” der. Elbette bilirim diye cevap   verir. “Başka bir şeyi bilmene gerek yok” der. Yolcu, uzaktan geldiğini   söyleyip, yine nasihat ister, o da “Allahü teâlâ seni biliyor mu?” der.   Elbette biliyor diye cevap verir. Veysel Karani hazretleri de   “Başkasının bilmesine gerek yok o zaman” der ve gider. * Ruhun dışında, insan ve hayvanın arasındaki fark Allah sevgisidir. * Büyükleri gördükten tanıdıktan sonra dünyalıklarla uğraşmak, zengin bir kişinin, çöplükte uğraşması gibidir. * Göz başkalarını görür, ama kendini göremez. İnsan büyüklerin   kitaplarını okursa, kendini görür ve tanır. O zaman aynanın karşısına   geçer ve kendi haline tükürür. * Tevbe üç şekilde olur; dil ile, kalb ile ve hâl ile (azalar ile). * İmam-ı Ebu Yusuf hazretleri yazdığı o kadar kitabın özetini de parmağındaki yüzüğe yazmış: “Kendi aklına uyan pişman olur.” * İçi boş olanlar zahire bakar, büyükler ise kalbe bakar. * Hazret-i Ömer’in yüzüğünde “Vaiz olarak ölüm sana yetişir” yazılı idi. Hazret-i Ali de yüzüğüne “El mülki lillah - Mülk Allah’ındır” yazdırdı. Beden, mal bizim değil emanet, hayırlı yerlerde kullanmalı. * Allahü teâlâ her şeyin şifasını yaratmıştır. Kalbin şifası da zikrullahtır. * Nefsin tezkiyesi ve iman için kelime-i tevhid (La ilahe illallah Muhammedün resulullah) söylemeli, kalbin tasfiyesi ve temizlenmesi için, günahların affı için tevbe istigfar etmeli (Estagfirullah) demeli. * Müminin kelamı, taamı, siması şifadır. Yani müminin muhabbetle yüzüne   bakmak insanın kalbine şifa verir. Mümin, Allahü teâlânın veli kuludur.   Onun sevdiği kuludur. Ona muhabbetle bakmak, ona muhabbetle dua etmek,   ona muhabbetle yardım etmek Cenab-ı Hakkın rızasını kazandırır.  Hepimiz  bu dünyada bir gaye için yaratıldık. O da Allahü teâlânın  rızasını  kazanmak. Onun rızasını kazanmak da onun kullarına iyilik  etmekten  geçer. Onun kullarına vermekten geçer. Onun kullarının duasını  almaktan  geçer. Onun kullarını razı eden Cenab-ı Hakkı razı etmiş  olur. Allahü  teâlânın razı olması için evvel kulların razı olması  lazımdır. Mesela  kim? Evvela anne baba, hoca, arkadaş… yani kimin hakkı  varsa öncelikle  onların razı olması lazım. * Kabir hayatı var. Hayatta ruhun cesede desteği yüzde yüzdür. Ruh   cesedi desteklediği için konuşuyoruz. İnsan vefat edince ruhun desteği   yüzde elli azalır. Hayat devam eder. Yani his var hareket yok. Kabir   hayatı, ahiret hayatına dahildir. * Büyüklere zerre kadar benzemek bütün dünya nimetlerinden, lezzetlerinden daha kıymetlidir. * Kusursuz insan olmaz, onun için kusurunu bilmek tevbedir. * Bir kimse oturur, karşısındakiler ayakta durursa, Allahü teâlâ onu sevmez. * Bir iş yapacağın zaman mutlaka ehline danış, bir din kardeşine danış.   Sakın kendi başına yapma. Kendi başına yaparsan nefsine sormuş olursun,   nefs ise kâfirdir. Sorduğun din kardeşin ne kadar yanlış cevap verirse   versin, nefsin kadar yanlış karar veremez, nefsin kadar zararlı  olamaz. * Nimet ne kadar çok olursa düşmanı da o kadar çok olur, dolayısıyla   Müslümanın düşmanı çoktur. Çünkü nimet çok büyük. Şeytan var, içimizde   damarlarımızda dolaşıyor. Kâfir nefs bir an yalnız bırakmıyor. İşte bu   düşmanlar işe tenkitle başlar, önce arayı açmaya çalışır, arayı bir   açarlarsa araya mesafe koyarlar, bu mesafeyi kapatamazsınız. Aman, aman   çok sakının. Sakın bir Müslümanı tenkit etmeyiniz, çünkü başlangıç   noktası burasıdır. * Her şey yazılmış, anlatılmış. Kitaplarda hepsi var. Hastaya teşhis   konmuşsa bu hasta reçeteyi almış, ilaçları almış demektir. Kullanmıyorsa   bu ilaçların ona faydası olmaz. İçmek şart, ondan sonra şifayı Allahü   teâlâdan beklemeli. İşte kitaplarda da her şey yazılı. Okuyup   uygulamalı. Okunmazsa, uygulanmazsa yarın ahirette kime ne denebilir?   Ruhun tedavisi için Allah adamı gereklidir. Vücudun tedavisi için de   hastaneye gitmek lazımdır. Evde, İmam-ı Rabbani hazretleri gibi   büyüklerin kitapları bulunmalı. O kitaplarda yüzlerce Allah adamı var. * Allahü teâlâ Kur’an-ı kerimde çok yerde, “Namaz”la “Zekat”ı   beraber buyuruyor. Zekat mutlaka verilecektir. Vermezse ya hırsız alır   götürür, ya da bir şekilde elinden çıkar gider. İnsan isyan eder, ama   mal isyan etmez. * Cami duvarına eden, camiye bir şey yapamaz. Etse de kendine eder. * Cüzdanlar cepten çıktığı zaman, aşk-muhabbet zirveye çıkar. Cüzdanlar   cebe girdiği zaman aşk-muhabbet gizlenir, kenara çekilir. * Büyükler bir defa söyler, o söz kıyamete kadar değişmez. * İmam-ı Gazali hazretleri dünya ve ahiret adamını tarif ediyor, diyor   ki; Bir memlekette çok meşhur bir saat tamircisi olsa, bu bir başka   memlekete gitse, ben çok meşhur bir saat tamircisiyim demez, dese bile   kim inanır? Orada kim tanır, tanımayınca da geri memleketine döner. Yine   bir memlekette çok meşhur bir saat tamircisi olsa, başka bir memlekete   gitse, süslü elbiseler giyip yanına beş-on kişi alsa, halk sorar bu  kim?  Filan yerdeki çok meşhur saat tamircisiymiş dese herkes bunu  tanır.  İşte bu dünya adamıdır, öteki de ahiret adamıdır. Ahiret adamı  kendini  unutturmaya, dünya adamı kendini tanıttırmaya uğraşır. * Üç “zâde”den çekinmek lazımdır: 1- Şehzâde. Babası padişahtır çünkü. 2- Seyyidzâde. Dedesi Resulullahtır “aleyhissalatü vesselam”. Evlada   yapılan babaya yapılmış demektir. Evlad-ı resulün kalbini kıran yanar. 3- Pirzâde. Babası hocandır. Ona yaptığın hocana gider. Artık akıbeti ne olur, onu kimse bilmez. * En kıymetli iki şey vardır. Ondan daha kıymetlisi yoktur. Bunlardan   birincisi Allahü teâlâya iman, diğeri de Onun kullarına faydalı   olmaktır, insanları sevindirmektir. En kötü, ondan daha aşağısı olmayan   iki şey vardır: Birincisi, Allahü teâlâya şirk koşmak, diğeri de Onun   kullarının kalbini kırmaktır. Kâbe’yi yıkmak ne kadar kötü bir şeydir.   Bir müminin kalbini kırmak ise, yetmiş kere Kâbe’yi yıkmak gibi   günahtır. Kalb kırmanın ne kadar kötü olduğunu buradan anlamalıdır. * Mümin müminin kardeşidir. Kim bir mümin kardeşine yardım ederse,   Cenab-ı Hak da ona yardım eder. Kim bir mümin kardeşinin ayıbını   örterse, Cenab-ı Hak da ahirette onun ayıbını örter. Kim bir mümin   kardeşini sevindirirse Allahü teâlâ da ahirette onu sevindirir. Kim bir   müminin kardeşinin hacetini giderirse Allahü teâlâ da onun ihtiyacını   giderir. * Büyüklerin yolunun esası vefalı olmaktır. Herkesin iyi tarafını görüp, sevmektir. * Birbirimizi sevmemiz, nefsimizi sevmememize bağlı. Nefsini seven,   arkadaşını, büyükleri ve Allahü teâlâyı sevemez. Çünkü bir kalbde iki   sevgi bulunmaz.</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün 3 rekat olan son namazı nedir?