M
mechule
Kayıtsız
Misafir
Selamlar. Kendimi affetmiyorum Ey Gönül Sızım.
Allahın rahmeti, merhameti hepimizin üzerine olsun.
Benim gönlüm de Sızım Sızım sızlar, bekler bi çare. Kendimi tanıyamıyor ve kendimden nefret eder oldum adeta. Hıc kımseye anlatamadıklarım ve anlatmayacaklarım beni yiyip bitiriyor. Ilgısızlıkten, duygusuzluktan, zaman zaman şiddetten, dusuncesızlıkten. Soğuk giden evliliğime 2 kez ihanet ettim. İkisinden yana da cok pişmanım. Nasıl anlatacağım bile bilemiyorum. Günahıma mi yanayım, kendimi gururumu ayaklar altına alısıma mi? Nasıl toparlanacagım? Kaybettiğim onuru haysiyeti geri kazanabılecek miyim? Hiçbirini bilemiyorum. Doktora gidemiyorum, kimseye diyemiyorum. Ama içimde bu dert beni kemırıyor. İlk yanlısım mesajlarla başladı ve buluşmaya vardı, sonra yakınlaşma ve sonra anında uzaklasma. Cinsi münasebet asla Olmadı ki buna bile sukreder oldum. Malesef ikincisi beni daha da yaraladı. Kendime itiraf edemiyorum ama acaba ona aşık mi oldum diye sorular aklımı delıyor. Hergün belki 50 defa resmine bakıyorum. Önce aramızda çok resmi sızlı bızlı mesafeli iletişim vardı sonra yine yakınlaşma oldu resmı konuşma. Devam ediyor ama seyreldı belliki bana ulaşınca beni hıce sayan biri daha işte. Ama ben onu unutamıyorum ve sosyal hayatım gereği karşılaşmaya devam edeceğim. Yüksek ihtisas yapıyorum ve o insanda benim hocam oluyor. Okulu bırakamam. Donduracak zamanımda yok yaş geçiyor. Beddua edesım geliyor benim düştüğüm bu sıkıntıya oda düşsün diye. Önceden beni onemserdı ama şimdi umrunda olmadığımı düşünüyorum ve aramızda geçenlere çok ama çok üzülüyorum keşke yaşanmamış olsa diye. Kendimi çok dusurdum biliyorum. Nasıl. Toparlanırım?? Arada bir yazıyor nasılsıniz diye bende aynı şekilde ama huzursuzum hemde çok isterdim ki beni ilk tanıdığı gibi kalsaydım, saygı duyduğu biri olarak. Şimdi ne düşünüyor bilemiyorum ama yaptığıma pişman olsam da onu düşünmeden edemiyorum. Bunlar benim yazım mi kaderim mi?
Bazen diyorum keşke bu dünyaya bi nesne bi ağaç hatta bi mahlukat olarak gelseymısım ama günahkar bir insan olarak... Rabbim gücüne gitmesin. Etrafımda sayısı çok degılsede gerek aile gerekse is çevresinde sevilen sayılan birisiyim ve diyorum ki içimden, Beni sevmeyi ben bu sevgiye layık değilim. Nasıl olacak halıme bir care ol. Dua edin derdimi okuyan kardeşlerim. Benim ailemde yok böylesi, nerden. Aldım ben bu kansızlıgı? Ben böyle olunca çocuklarım nasıl olur? Ne yüzle dilerim onlar benim gibi olmasın dıye?
Son bir acı itiraf: iki yanlısı a konu olan insanlar. Ne yazık ki birbirini tanıyan ve görüşen kısıler.
Allahım yardımcım olsun, Nefsimle olan savaşında. Amın.
Allahın rahmeti, merhameti hepimizin üzerine olsun.
Benim gönlüm de Sızım Sızım sızlar, bekler bi çare. Kendimi tanıyamıyor ve kendimden nefret eder oldum adeta. Hıc kımseye anlatamadıklarım ve anlatmayacaklarım beni yiyip bitiriyor. Ilgısızlıkten, duygusuzluktan, zaman zaman şiddetten, dusuncesızlıkten. Soğuk giden evliliğime 2 kez ihanet ettim. İkisinden yana da cok pişmanım. Nasıl anlatacağım bile bilemiyorum. Günahıma mi yanayım, kendimi gururumu ayaklar altına alısıma mi? Nasıl toparlanacagım? Kaybettiğim onuru haysiyeti geri kazanabılecek miyim? Hiçbirini bilemiyorum. Doktora gidemiyorum, kimseye diyemiyorum. Ama içimde bu dert beni kemırıyor. İlk yanlısım mesajlarla başladı ve buluşmaya vardı, sonra yakınlaşma ve sonra anında uzaklasma. Cinsi münasebet asla Olmadı ki buna bile sukreder oldum. Malesef ikincisi beni daha da yaraladı. Kendime itiraf edemiyorum ama acaba ona aşık mi oldum diye sorular aklımı delıyor. Hergün belki 50 defa resmine bakıyorum. Önce aramızda çok resmi sızlı bızlı mesafeli iletişim vardı sonra yine yakınlaşma oldu resmı konuşma. Devam ediyor ama seyreldı belliki bana ulaşınca beni hıce sayan biri daha işte. Ama ben onu unutamıyorum ve sosyal hayatım gereği karşılaşmaya devam edeceğim. Yüksek ihtisas yapıyorum ve o insanda benim hocam oluyor. Okulu bırakamam. Donduracak zamanımda yok yaş geçiyor. Beddua edesım geliyor benim düştüğüm bu sıkıntıya oda düşsün diye. Önceden beni onemserdı ama şimdi umrunda olmadığımı düşünüyorum ve aramızda geçenlere çok ama çok üzülüyorum keşke yaşanmamış olsa diye. Kendimi çok dusurdum biliyorum. Nasıl. Toparlanırım?? Arada bir yazıyor nasılsıniz diye bende aynı şekilde ama huzursuzum hemde çok isterdim ki beni ilk tanıdığı gibi kalsaydım, saygı duyduğu biri olarak. Şimdi ne düşünüyor bilemiyorum ama yaptığıma pişman olsam da onu düşünmeden edemiyorum. Bunlar benim yazım mi kaderim mi?
Bazen diyorum keşke bu dünyaya bi nesne bi ağaç hatta bi mahlukat olarak gelseymısım ama günahkar bir insan olarak... Rabbim gücüne gitmesin. Etrafımda sayısı çok degılsede gerek aile gerekse is çevresinde sevilen sayılan birisiyim ve diyorum ki içimden, Beni sevmeyi ben bu sevgiye layık değilim. Nasıl olacak halıme bir care ol. Dua edin derdimi okuyan kardeşlerim. Benim ailemde yok böylesi, nerden. Aldım ben bu kansızlıgı? Ben böyle olunca çocuklarım nasıl olur? Ne yüzle dilerim onlar benim gibi olmasın dıye?
Son bir acı itiraf: iki yanlısı a konu olan insanlar. Ne yazık ki birbirini tanıyan ve görüşen kısıler.
Allahım yardımcım olsun, Nefsimle olan savaşında. Amın.
