Selamün aleyküm mümine arkadaşlarım.
Ben o kadar günahkar, o kadar aciz o kadar kötü bir insan oldum çıktım ki kendime inanamıyorum, yaşadıklarıma ve kendime artık katlanamıyorum, Rabbime karşı okadar mahcubum ki, okadar çok utanıyorum ki anlatamam.
Küçük yaşta evlendim, çok sevdim ama hiç sevilmedim, 10 koca yıl evli kaldık, her senem aldatılmakla veya o boşluğu alkolle kapatmakla geçti yıllarımız. İmtihanım bu deyip katlandı. Belki bi yavrumuz olsa düzelir umudu ile Rabbime yalvardım çok şükür dünyalar tatlısı bi Çocuğumu oldu, ama yanlışlar hamileliğimde de dahil olmak üzere devam etti. Yıkıldım, yıldım, aileme hiç anlatamadım üzülmesinler diye, Rabbim dağına göre kışını verir demekki beni güçlü görüyor yüklüyor heybeme deyip sabr etmeye cabaliyordum, artık çok yorulmuştum sevilmemekten, değer görmemekten, herkesin sahip olamadığı yaşantıya sahipsin daha ne istiyorsun zihniyetinde ki yapmacık yalan sevgiden ama benim paraya pula eve koskoca kalabalığın içinde yanlizliga değilde, beni anlayan beni seven bir eşe bir yol arkadaşına ihtiyacım vardı, bunu anlayamadi. Artık ne namazlara verebiliyordum kendimi, ne zikir yapabiliyordum nede insanlarla iletisimim eskisi gibi değildi. Evladımı pamuklara sarmam en mutlu olmam gereken zamanda bir çöküntü bir yokluk bir kaybolusun içine girmiştim, meğer mevlami kaybedince kendimi de kaybetmişim, anlayamadım.
Ayrılmak istedim aileme bu isteğimi açtım ama sebeplerini söyleyemedim, şiddetli bir şekilde ayrılmak istedim biraz ayri kalin belki ozlersiniz sorunlariniz gecer gecmezse o zaman verdigin karara devam edersin diyerek ailemin yanına geldim 5 ay kaldım, düşündüm çok düşündüm. Ne yapmam gerektiğini bulamıyordum, eski bir arkadaşımla kontagimiz başladı tekrardan sorunlarımı anlattım, hala aynı sorunların içinde bogustugumu görünce çok üzüldü, bosanmam konusunda bir cümlesi kafama yerlesmisti onca sene ona katlanıyorsun peki aynı hatayı sen yapsan o seni yanında 5 dakika bile tutar mı? Sen aptal misin niye katlanıyorsun diye kafama işledi durdu. Bir cocuguma baktım birde yaşadıklarıma, çıkamadım. 5 ayın sonunda evime döndüm. Eziyet veren yanlışlar devam ede ede, artık görmezden gelemiyordum, çekemiyordum ama bir adımda atamıyordum ailesi hep korkutmuştu bosanirsan cok mu rahat edeceksin gençsin, güzelsin seni rahat mı bırakacaklar sanıyorsun, adına leke bile atarlar diye onlarda yıllarca öyle işleyip durmuslardi.
Yanlış arkadaşın, yasadiklarimin, korkularımin kıskacında sıkışıp kalmistim ve şeytanın vesvesesi üzerine yaşadıklarımın ağırlığıyla, çabalarımin sonuç vermemesi beni eşimin yaptığı hatanın içinde bulmama sebep oldu. Sosyal medya yoluyla biriyle konuşmaya başladım, cok uzun bir zaman yazistik yeri geldi konuştuk ama hiç görüşmedik, imkanimizda yoktu çünkü yurt genelinde değildi, bu da işime geliyordu. yalandan da olsa mutlu oluyordum, değer görmek birinin bana değer vermesi bana zaman ayırması. Kendi başıma kaldığım zaman pişman oluyordum, ben nasıl böyle bir şey yapabiliyorum diye kendime kızıyordum, o arkadaşımı arayıp yaptığımın yanlış olduğunu artık hesabımı kapatacağımi söylediğimde kim görüyor, kim duyuyor kocan gibi aldatmiyorsun ya, en azından mutlu oluyorsun bak diyerek teselli veriyordu. Bir yandan pişmanlık, utanç diğer yanda böyle bi durum artık ne yapacagimi şaşırdım. Epey zaman sonra Eşim bir şekilde yazışmalarımi gördü kıyametleri kopardı, aklına türlü türlü fenalıklari getirip bana iftira da bulundu, yetmedi koşa koşa aileme anlattı. Yıllarca yaşattıklarini yaşatan benmişim gibi bir hale bir duruma büründü. Tek celsede bosandik. Aileme boşandıktan sonra yasadiklarimi anlatınca yıkıldilar mahvdular. Birşey olduğunu seviyorduk ama bu aklımızın ucundan geçmezdi diyerek perişan oldular, onlarla dertlesmeyip aksine uzaklaştığım için çok gucenmisler. Anlatamadim, anlatamazdim çünkü ben onlardan kolay pes etmemeyi sorunlar savasmayi öğrenmiştim, kaçmayı bir anda pes etmeyi değil. Ailem sonuçta beni anladı ve affetti. 1 yıl oldu boşanali ve eşim benimle barışmak istiyor ama ben istemiyorum. Benden zamanımı çalan beni yokluğun içine atan insanlar bir daha birlikte olmak istemiyorum. Çocuğumu kullanıyor onun için ne olur diye, ben hatalarımı şimdi daha iyi gördüm, sana ne kadar eziyet ettim seni nasıl bir boşluğa atmışım yeni yeni farkediyorum dese de ben dönmek istemiyorum. Çünkü ben Rabbime yeniden döndüm, Rabbime sigindim, bi tek onunla konuşup dertlesebilip rahatlayabiliyorum. Ve şunu da biliyorum ki o hala alkol kullanıyor ve kötü yaşantısına bayanlarla görüşmeye devam ediyor ve ederken bir yandan bana bunları söylüyor. Vicdanım evladım için sabret devam et diyor, aklım diğer yandan sana birşeyler katmayan, her türlü senden çalan birine seni Rabbini kaybetmeye sebep olan birine yine kaybolmaya gitmek istiyorsun diye alikoyuyor. Ne yapmalıyım Rabbim bana bir çıkış yolu göster artık kafam yanıyor, beynim yanıyor.
Cook çok uzun oldu biliyorum ne olur hakkınızı helal edin. Ne olur Rabbimin yolundan şaşmayın. Ne varsa ne güzellik varsa onun yolunda ve yanında yeterki görmesini bil.
Rabbim beni de affetsin inşallah hatalarım için, yavrum için ne hayirli olan neyse onu nasip etsin onun kapılarını bana göstersin inşallah. Es-Selâmu aleyküm.
Ben o kadar günahkar, o kadar aciz o kadar kötü bir insan oldum çıktım ki kendime inanamıyorum, yaşadıklarıma ve kendime artık katlanamıyorum, Rabbime karşı okadar mahcubum ki, okadar çok utanıyorum ki anlatamam.
Küçük yaşta evlendim, çok sevdim ama hiç sevilmedim, 10 koca yıl evli kaldık, her senem aldatılmakla veya o boşluğu alkolle kapatmakla geçti yıllarımız. İmtihanım bu deyip katlandı. Belki bi yavrumuz olsa düzelir umudu ile Rabbime yalvardım çok şükür dünyalar tatlısı bi Çocuğumu oldu, ama yanlışlar hamileliğimde de dahil olmak üzere devam etti. Yıkıldım, yıldım, aileme hiç anlatamadım üzülmesinler diye, Rabbim dağına göre kışını verir demekki beni güçlü görüyor yüklüyor heybeme deyip sabr etmeye cabaliyordum, artık çok yorulmuştum sevilmemekten, değer görmemekten, herkesin sahip olamadığı yaşantıya sahipsin daha ne istiyorsun zihniyetinde ki yapmacık yalan sevgiden ama benim paraya pula eve koskoca kalabalığın içinde yanlizliga değilde, beni anlayan beni seven bir eşe bir yol arkadaşına ihtiyacım vardı, bunu anlayamadi. Artık ne namazlara verebiliyordum kendimi, ne zikir yapabiliyordum nede insanlarla iletisimim eskisi gibi değildi. Evladımı pamuklara sarmam en mutlu olmam gereken zamanda bir çöküntü bir yokluk bir kaybolusun içine girmiştim, meğer mevlami kaybedince kendimi de kaybetmişim, anlayamadım.
Ayrılmak istedim aileme bu isteğimi açtım ama sebeplerini söyleyemedim, şiddetli bir şekilde ayrılmak istedim biraz ayri kalin belki ozlersiniz sorunlariniz gecer gecmezse o zaman verdigin karara devam edersin diyerek ailemin yanına geldim 5 ay kaldım, düşündüm çok düşündüm. Ne yapmam gerektiğini bulamıyordum, eski bir arkadaşımla kontagimiz başladı tekrardan sorunlarımı anlattım, hala aynı sorunların içinde bogustugumu görünce çok üzüldü, bosanmam konusunda bir cümlesi kafama yerlesmisti onca sene ona katlanıyorsun peki aynı hatayı sen yapsan o seni yanında 5 dakika bile tutar mı? Sen aptal misin niye katlanıyorsun diye kafama işledi durdu. Bir cocuguma baktım birde yaşadıklarıma, çıkamadım. 5 ayın sonunda evime döndüm. Eziyet veren yanlışlar devam ede ede, artık görmezden gelemiyordum, çekemiyordum ama bir adımda atamıyordum ailesi hep korkutmuştu bosanirsan cok mu rahat edeceksin gençsin, güzelsin seni rahat mı bırakacaklar sanıyorsun, adına leke bile atarlar diye onlarda yıllarca öyle işleyip durmuslardi.
Yanlış arkadaşın, yasadiklarimin, korkularımin kıskacında sıkışıp kalmistim ve şeytanın vesvesesi üzerine yaşadıklarımın ağırlığıyla, çabalarımin sonuç vermemesi beni eşimin yaptığı hatanın içinde bulmama sebep oldu. Sosyal medya yoluyla biriyle konuşmaya başladım, cok uzun bir zaman yazistik yeri geldi konuştuk ama hiç görüşmedik, imkanimizda yoktu çünkü yurt genelinde değildi, bu da işime geliyordu. yalandan da olsa mutlu oluyordum, değer görmek birinin bana değer vermesi bana zaman ayırması. Kendi başıma kaldığım zaman pişman oluyordum, ben nasıl böyle bir şey yapabiliyorum diye kendime kızıyordum, o arkadaşımı arayıp yaptığımın yanlış olduğunu artık hesabımı kapatacağımi söylediğimde kim görüyor, kim duyuyor kocan gibi aldatmiyorsun ya, en azından mutlu oluyorsun bak diyerek teselli veriyordu. Bir yandan pişmanlık, utanç diğer yanda böyle bi durum artık ne yapacagimi şaşırdım. Epey zaman sonra Eşim bir şekilde yazışmalarımi gördü kıyametleri kopardı, aklına türlü türlü fenalıklari getirip bana iftira da bulundu, yetmedi koşa koşa aileme anlattı. Yıllarca yaşattıklarini yaşatan benmişim gibi bir hale bir duruma büründü. Tek celsede bosandik. Aileme boşandıktan sonra yasadiklarimi anlatınca yıkıldilar mahvdular. Birşey olduğunu seviyorduk ama bu aklımızın ucundan geçmezdi diyerek perişan oldular, onlarla dertlesmeyip aksine uzaklaştığım için çok gucenmisler. Anlatamadim, anlatamazdim çünkü ben onlardan kolay pes etmemeyi sorunlar savasmayi öğrenmiştim, kaçmayı bir anda pes etmeyi değil. Ailem sonuçta beni anladı ve affetti. 1 yıl oldu boşanali ve eşim benimle barışmak istiyor ama ben istemiyorum. Benden zamanımı çalan beni yokluğun içine atan insanlar bir daha birlikte olmak istemiyorum. Çocuğumu kullanıyor onun için ne olur diye, ben hatalarımı şimdi daha iyi gördüm, sana ne kadar eziyet ettim seni nasıl bir boşluğa atmışım yeni yeni farkediyorum dese de ben dönmek istemiyorum. Çünkü ben Rabbime yeniden döndüm, Rabbime sigindim, bi tek onunla konuşup dertlesebilip rahatlayabiliyorum. Ve şunu da biliyorum ki o hala alkol kullanıyor ve kötü yaşantısına bayanlarla görüşmeye devam ediyor ve ederken bir yandan bana bunları söylüyor. Vicdanım evladım için sabret devam et diyor, aklım diğer yandan sana birşeyler katmayan, her türlü senden çalan birine seni Rabbini kaybetmeye sebep olan birine yine kaybolmaya gitmek istiyorsun diye alikoyuyor. Ne yapmalıyım Rabbim bana bir çıkış yolu göster artık kafam yanıyor, beynim yanıyor.
Cook çok uzun oldu biliyorum ne olur hakkınızı helal edin. Ne olur Rabbimin yolundan şaşmayın. Ne varsa ne güzellik varsa onun yolunda ve yanında yeterki görmesini bil.
Rabbim beni de affetsin inşallah hatalarım için, yavrum için ne hayirli olan neyse onu nasip etsin onun kapılarını bana göstersin inşallah. Es-Selâmu aleyküm.
