- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185

yaşlı bir annem var di benim, yetmişine merdiven dayamış, hasta, kendi halinde, sevimli bir ninecik...
Yedi yıldır hic bir yanı tutmaz, gozleri gormez Kalp gozu ile seyreder di Alemi..
kendi ihtiyacını göremez!, boynu büküklüğünü yaşar başkalarının yardımı ile hayata tutunmanın altinda ezilir Cennet kokulu Annem...
vucudu felcli ama yuregi sevgi..sefkat kelimeleri hep dua doluydu..
felcli olmanin , mahzunluğuna, mahcup bir çocuk gibi boyun bükmelerine, bir sığıntı gibi ürkek, eğrelti,herkese zahmet veririr iken Cenneti de kazandirdiginin farkindadir...
imanim ..inancim ve guzel KIZIM benim sigortam-dir demesi hala yüreğimde sızıdır...
evlat olmanin ne guzel bır duygu oldugunu yasattin..
ama Ben sana HAKKI ile sahip cikamadin..Anne..
Mekanin Cennet Rabbim Sen-den RAZI olsun Anne...
15/kasim/2008