SelamunAleyküm abiler, ablalar, kardeşler. Foruma ilk mesajımdır. Bu gece can sıkıntısı hakkında aramalar yaparken yolum buraya düştü. Gönderilen yorumlardan bir samimiyet hissettim. İçimi dökmeye , ferahlatmaya ve biraz destek almaya çok ihtiyacım var .
Öncelikle kendimi tanıtayım. İsmim Emirhan 22 yaşındayım ve üniversite öğrencisiyim. Yaşımın genç olmasına rağmen hayatım inişler ve çıkışlarla dolu. Derdi veren Rab dermanı da verir amenna.
Lakin artık hayattan bir soğuma bir yorgunluk hissediyorum. Sebebini bilmiyorum. Dinimi boşladığımın da farkındayım ama hiç bir adım atamıyorum. Namazın faziletini biliyorum ama kılmıyorum. Cumanın faziletini biliyorum ama artık gitmez oldum. Üniversite hayatı beni çok değiştirdi. Çok şey gördüm, tecrübe ettim yaptım da. Kendimi çok günahkar hissediyorum ve utanıyorum. Rabbime karşı kendimi ihanette ve gaflette görüyorum .
Ne zaman sıkıntıya düşsem ellerimi açıp dua ediyorum, namaz kılıyorum ama ne zaman da rahata ulaşayım hemen rutine dönüyorum, ihanet ediyorum.
Anlatılamaz derecede beni bir gelecek kaygısı sarıyor. Acaba mezun olabilecek miyim, acaba iş bulabilecek miyim, acaba şunu yapabilecek miyim derken beni inanılmaz derecede dünyevi hırs içine alıyor. Ders çalışamıyorum, gelecek kaygısı beni sarıyor ama ben geleceğim için hiç bir şey yapmıyorum. Bir türlü bunun gafletinden kurtulamıyorum, kendimi alıkoyamıyorum .
Üniversite yaşantımda çok günah işledim. Alkol ve türevlerine bulaştım. Bağımlı değilim ayda yılda bir kere oluyor ama günah olduğunu bile bile yapıyorum. Hep aklım çeliniyor .
Boşluktayım anlayacağınız. Burada sizlerin samimiyetine güvendiğim için ve foruma girer girmez tanışma bölümünden Serdar beyin yazdığı mesajdan etkilendim. İnşallah benim samimiyetime karşı samimi olursunuz .
Allah bizimle beraberdir. Selametle.
Öncelikle kendimi tanıtayım. İsmim Emirhan 22 yaşındayım ve üniversite öğrencisiyim. Yaşımın genç olmasına rağmen hayatım inişler ve çıkışlarla dolu. Derdi veren Rab dermanı da verir amenna.
Lakin artık hayattan bir soğuma bir yorgunluk hissediyorum. Sebebini bilmiyorum. Dinimi boşladığımın da farkındayım ama hiç bir adım atamıyorum. Namazın faziletini biliyorum ama kılmıyorum. Cumanın faziletini biliyorum ama artık gitmez oldum. Üniversite hayatı beni çok değiştirdi. Çok şey gördüm, tecrübe ettim yaptım da. Kendimi çok günahkar hissediyorum ve utanıyorum. Rabbime karşı kendimi ihanette ve gaflette görüyorum .
Ne zaman sıkıntıya düşsem ellerimi açıp dua ediyorum, namaz kılıyorum ama ne zaman da rahata ulaşayım hemen rutine dönüyorum, ihanet ediyorum.
Anlatılamaz derecede beni bir gelecek kaygısı sarıyor. Acaba mezun olabilecek miyim, acaba iş bulabilecek miyim, acaba şunu yapabilecek miyim derken beni inanılmaz derecede dünyevi hırs içine alıyor. Ders çalışamıyorum, gelecek kaygısı beni sarıyor ama ben geleceğim için hiç bir şey yapmıyorum. Bir türlü bunun gafletinden kurtulamıyorum, kendimi alıkoyamıyorum .
Üniversite yaşantımda çok günah işledim. Alkol ve türevlerine bulaştım. Bağımlı değilim ayda yılda bir kere oluyor ama günah olduğunu bile bile yapıyorum. Hep aklım çeliniyor .
Boşluktayım anlayacağınız. Burada sizlerin samimiyetine güvendiğim için ve foruma girer girmez tanışma bölümünden Serdar beyin yazdığı mesajdan etkilendim. İnşallah benim samimiyetime karşı samimi olursunuz .
Allah bizimle beraberdir. Selametle.