K
kırmızıbalık
Kayıtsız
Misafir
Hayırlı akşamlar ben dün gece gördüğüm rüyamın etkisinden çıkmakta zorlanıyorum. Yorumlamanız için paylaşıyorum, çok teşekkürler...
(32 yaşında bir anneyim) (not:hayatımda ufak sallanmalar haricinde yıkıcı bir deprem yaşamadım)
Rüyamda yüksek bir apartman dairesinde annem, oğlum (9aylık) ,teyzem ve teyzemin iki kızı ile birlikteyiz. Bir anda avizelerin sallanmaya başladığını görüyorum ve deprem olduğunu anlıyorum, pencereden bakıyorum dışarıda binaların dışına kaçan insanları görüyorum. Hemen telaşla evdekilere dışarı çıkmamız gerektiğini söylüyorum, oğlumu teyzeme veriyorum ve ''hemen inin siz, ben oğlumun bezini, mamasını birkaç ihtiyacını bir çantaya koyup geleceğim'' diyorum, onları gönderdikten hemen sonra bina 2. defa bu kez çok şiddetli sallanmaya başlıyor, teyzemin iki kızını ve kendimi bir masa ve koltuğu siper yaparak korumaya çalışıyorum, binadan çatırtılar geliyor ve yıkılmaya başlıyor, öleceğimi düşünerek bildiğim tüm duaları okumaya başlıyorum ve Kelime-i Şahadet getiriyorum, bina tamamen çöküyor ve biz ufak birkaç yıkıntının altından kolayca çıkıyoruz. Hemen telaşla ağlayarak bağırarak dört dönerek oğlumu arıyorum. Aklımda şu düşünce var ''sağ mı ölü mü hiç öğrenemeyeceğim, sağsa bile biri benim oğlumu alır gider, annesi kim söyleyemezki''. Ben böyle aranırken polisler gelip oğlunuzu bulduk diyorlar, kız kardeşimle hemen gidiyoruz, benim kucağıma bir erkek bebek veriyorlar, benim oğluma benziyor, daha küçük bir bebek, ama oğlum değil. Ben bu bebeği kucağıma alınca, bebek bana bakıp '' annnee, anneeee '' demeye başlıyor. Bende şöyle düşünüyorum '' kendi oğlumu asla bulamayacağım, bu bebeğin de annesi ölmüş belliki, beni annesi sandı, bari alıym bakayım yazık bu bebeğe''.
işte bu rüyanın etkisindeyim hala, yorumlarsanız sevinirim, minnettar olurum.
(32 yaşında bir anneyim) (not:hayatımda ufak sallanmalar haricinde yıkıcı bir deprem yaşamadım)
Rüyamda yüksek bir apartman dairesinde annem, oğlum (9aylık) ,teyzem ve teyzemin iki kızı ile birlikteyiz. Bir anda avizelerin sallanmaya başladığını görüyorum ve deprem olduğunu anlıyorum, pencereden bakıyorum dışarıda binaların dışına kaçan insanları görüyorum. Hemen telaşla evdekilere dışarı çıkmamız gerektiğini söylüyorum, oğlumu teyzeme veriyorum ve ''hemen inin siz, ben oğlumun bezini, mamasını birkaç ihtiyacını bir çantaya koyup geleceğim'' diyorum, onları gönderdikten hemen sonra bina 2. defa bu kez çok şiddetli sallanmaya başlıyor, teyzemin iki kızını ve kendimi bir masa ve koltuğu siper yaparak korumaya çalışıyorum, binadan çatırtılar geliyor ve yıkılmaya başlıyor, öleceğimi düşünerek bildiğim tüm duaları okumaya başlıyorum ve Kelime-i Şahadet getiriyorum, bina tamamen çöküyor ve biz ufak birkaç yıkıntının altından kolayca çıkıyoruz. Hemen telaşla ağlayarak bağırarak dört dönerek oğlumu arıyorum. Aklımda şu düşünce var ''sağ mı ölü mü hiç öğrenemeyeceğim, sağsa bile biri benim oğlumu alır gider, annesi kim söyleyemezki''. Ben böyle aranırken polisler gelip oğlunuzu bulduk diyorlar, kız kardeşimle hemen gidiyoruz, benim kucağıma bir erkek bebek veriyorlar, benim oğluma benziyor, daha küçük bir bebek, ama oğlum değil. Ben bu bebeği kucağıma alınca, bebek bana bakıp '' annnee, anneeee '' demeye başlıyor. Bende şöyle düşünüyorum '' kendi oğlumu asla bulamayacağım, bu bebeğin de annesi ölmüş belliki, beni annesi sandı, bari alıym bakayım yazık bu bebeğe''.
işte bu rüyanın etkisindeyim hala, yorumlarsanız sevinirim, minnettar olurum.