- Katılım
- 14 Eylül 2011
- Mesajlar
- 288
- Tepkime puanı
- 0
Işık saçanlar önce yanmayı göze alıyor.
Gemileri karadan yürütmek, akıllara durgunluk verecek bu iş, bu çok mu “makul” idi?
Demek kelimeler hayattan çıkıyor, hayat kelimelerden değil.
Yazı “ben”den daha uzun ömürlüdür ve insandaki en kuvvetli iştiyak, sonsuzluk iştiyakıdır.
yazı bir varlık problemidir. Bir yazanı vardır, yetmez, bir de okuyanı olunca gerçekleşir.
Üzerinden bir düzeltme geçmiş her anlatı cümlesine koyulacak son nokta pişmanlıktan ibaretti onlar için.
Değil mi ki susmak en çok söylemekti.
Öyleyse şaire edilebilecek en iyi dua, bir beddua aslında: Acınız dinmesin efendim, ve anlatamayasınız. Çünkü en iyi o zaman anlatırsınız.
Kapat gözlerini kendi içinden başka olan her şeye.
Cümlelerde kaybolmaktan, sözlere kaybolmaktan vazgeç.
Değil mi ki gecenin orduları kimse görmeden senin içinden geçecek. Ve gecenin orduları senin içinden geçerken senden başka kimseler görmeyecek.
Değil mi ki doğum ve ölüm tarihleri arasına sıkışmış bir hayat olacaksın.
Leylâ Diye Kara Kuru Bir Kız
”Onu”, demiş Mecnun, “bir de benim gözümle görün”.
Işık saçanlar önce yanmayı göze alıyor.
İnci balıklara atılmak için yaratılmamış olsaydı, denizlerde ne işi vardı?
Gemileri karadan yürütmek, akıllara durgunluk verecek bu iş, bu çok mu “makul” idi?
Güneş gecenin en karanlık vaktinde doğdu.
Ben sabaha uyandım...
Nazan Bekiroğlu...