Merhaba sevgili forum üyeleri... Ben 18 yaşında iyi bir devlet üniversitesinde mühendislik okuyan bir kardeşinizim. İngilizce hazırlığı atlayarak direkt olarak 1. sınıftan başladım. Üniversitedeki en düşük yaş grubundayım. Bölümümdeki insanlar da benden ortalama 3-4 yaş büyükler.
Benim son 2-3 yıldır yaşımdan küçük göstermemden kaynaklı özgüven sorunum var. Bu yaşımdayken bile yeni birisiyle tanıştığımda beni lise 1-2 öğrencisi sandıklarını söylüyorlar. Sakalım da çıkmıyor. Üniversitede ise bölümümdeki herkesin yanında küçük çocuk gibi görünüyorum. Uzgunnn Dışa vurmamaya çalışsam da içim acıyor son birkaç yıldır.
Asıl sorunum ise, sınıf ortamında bir etkinlik yapılacakken acaba ben de tüm sınıfın önünde konuşacak mıyım diye korkudan ellerim bile tutmuyor sesim titriyor. Her derse bu korkuyla giriyorum hatta ilk dönemde hocanın sırayla etkinlik yaptırdığı bir derse bu korkumdan dolayı ilk haftalarda birkaç kere girip korkumu keşfettikten sonra hiç girmedim.
Haftaya birinci sınıfın ikinci dönemi başlayacak ve benim resmen içim eriyor... Derdimi kimseye de açamıyorum en sonunda buraya yazayım dedim. Artık okul deyince kanım çekilmeye başladı durumum o kadar vahim. Günlük hayatta herhangi filmde programda toplum önünde konuşan birini görünce ben heyecanlanıyorum o kadar kötü. Okulun başlamasına 1 hafta kaldığı için yavaş yavaş hayat yaşanılmaz hale geliyor.. Allah'a şükürler olsun ki başka hiçbir sıkıntım yok ama şu saçma sapan şey bile hayatımı o kadar çok etkiliyor ki.. 1 an bile kendimi okulda herkesin içinde birşey okurken veya konuşurken düşünmeden edemiyorum. İnanın bana çok ama çok kötü hissediyorum.
Derdimi ilk kez size açtım belki paylaşınca yüküm azalır diye. Okuyan okumayan herkese teşekkür ederim. İnşallah en kısa zamanda çözümü bulurum. Herkese iyi forumlar
Benim son 2-3 yıldır yaşımdan küçük göstermemden kaynaklı özgüven sorunum var. Bu yaşımdayken bile yeni birisiyle tanıştığımda beni lise 1-2 öğrencisi sandıklarını söylüyorlar. Sakalım da çıkmıyor. Üniversitede ise bölümümdeki herkesin yanında küçük çocuk gibi görünüyorum. Uzgunnn Dışa vurmamaya çalışsam da içim acıyor son birkaç yıldır.
Asıl sorunum ise, sınıf ortamında bir etkinlik yapılacakken acaba ben de tüm sınıfın önünde konuşacak mıyım diye korkudan ellerim bile tutmuyor sesim titriyor. Her derse bu korkuyla giriyorum hatta ilk dönemde hocanın sırayla etkinlik yaptırdığı bir derse bu korkumdan dolayı ilk haftalarda birkaç kere girip korkumu keşfettikten sonra hiç girmedim.
Haftaya birinci sınıfın ikinci dönemi başlayacak ve benim resmen içim eriyor... Derdimi kimseye de açamıyorum en sonunda buraya yazayım dedim. Artık okul deyince kanım çekilmeye başladı durumum o kadar vahim. Günlük hayatta herhangi filmde programda toplum önünde konuşan birini görünce ben heyecanlanıyorum o kadar kötü. Okulun başlamasına 1 hafta kaldığı için yavaş yavaş hayat yaşanılmaz hale geliyor.. Allah'a şükürler olsun ki başka hiçbir sıkıntım yok ama şu saçma sapan şey bile hayatımı o kadar çok etkiliyor ki.. 1 an bile kendimi okulda herkesin içinde birşey okurken veya konuşurken düşünmeden edemiyorum. İnanın bana çok ama çok kötü hissediyorum. Derdimi ilk kez size açtım belki paylaşınca yüküm azalır diye. Okuyan okumayan herkese teşekkür ederim. İnşallah en kısa zamanda çözümü bulurum. Herkese iyi forumlar