Zeybeğin ölümü şiiri

Zeybeğin Ölümü

(Adnan Menderesin İdamı Üzerine Üstad Bu Şiiri Kaleme Almıştır)


Zeybeğimi bir kaç kızan,vurdular

Çukurda üstüne taş doldurdular

Ya bir de kalkarsa diye kurdular


Zeybeğim Zeybeğim ne oldu sana

Allah deyip şöyle bir doğrulsana!


Zeybeğim kalkamaz dirilemez mi?

Odası mühürlü girilemez mi?

Şu ters akan sular çevrilemez mi?


Ne güne dek böyle gider bu devran

Zeybeğim bir sel ol bir çığ ol davran!


Kır at zincirlenmiş ufuk sahipsiz

Han kayıp hancı yok konuk sahipsiz

Baş köşede sırma koltuk sahipsiz



Kızanlar,dört yandan hep abandınız!

Zeybeğin kanına ekmek bandınız!


Bilemem susarak ölmek mi hüner?

Lisan çıldırıyor dil nasıl döner?

Ondan son iz uzak,uzak bir fener


Öldü mü? Çatlarım yine inanmam!

Diriye yanarım ölüye yanmam!


Zeybek kaybolduysa bunca kayıp ne?

Tesbihi dökülmüş aranır nine

Balonu yok ağlar çocuk haline


Zeybeğim; dünyayı aldın götürdün

Bir öldün beni de binbir öldürdün!


Beyni tırmık tırmık pençelere sor!

Mevsim niçin ölgün bahçelere sor!

Sor; çukuru nerde,serçelere sor!


Ağla,bir dinmeyen hasrete ağla

Zeybeksiz yolları gözetle ağla! ….


(1964) Necip Fazıl Kısakürek