s.a öncelikle..şu an bunları ağlayarak yazıyorum tükendim çünkü canım çok acıyo...derdim biraz büyük gerçi beterin beteri vardır şükürler olsun her halimize..33 yaşında kariyer sahibi bi bayanım..bi bebeğim var 10 aylık..mesaj kontrol edildikten sonra yayınlanacağı için açıkça yazıyorum ..küçüklükten bu yana vesvese çok olur ben de tabi o zamanlar vesvese olduğunu bilmiyodum daha sonra obsesyon dendiğini öğrendim psikoloji de rahattım artık çünkü artık bunun bi rahatsızlık olduğunu biliyordum inanın aklınıza gelecek hertürlüsünü yaşadım mesela kendimi balkondan atar mıyım diye gelirdi ya da bi cocukla yalnız kalınca camdan atar mıyım en beteri cinsel obsesyonlardı onu yaşayan bilir..ilk defa bu kadar açık anlatıyorum evliliğim bebeğim için tavsiyeye ihtiyacım var...evlendiğim zaman cinsel obsesyonum vardı ama rahatsız edici düzeyde değil yani yaşam kalitemi etkileyecek kadar değil..evlenince minimuma inmişti şükürler olsun ki ..2011 de 8 haftalık bebeğimi kaybedince dini olarak başladı çok ayıp sözler geliyodu aklıma ama biliyodum hastalıktı bu dayanamaz ağlardım yalvarırdım Alah'ıma ne olur rabbim eni böyle imtihan etme diye..şükür ki o da geçti..2012 de doğum yaptım 5-6 ay vesvese çok oluyodu ama aldırmıyodum çünkü bilinçlenmiştim bu hastalık hakkında..kışın evde ok kapalı kaldım iyice bunaldım bhaberlerde hep öldürülen eşler aca eşimde beni öldürür mü dye geldi o zmana şama düşünce olduğunun farkındaydım ama ya kocamı da kafaya takarsam ya evliliğim tehlikeye girerse diye korktum..yaşadığımı anlatamam kalbim çıkacak içimde bitmeyen bi yürek kalkması ve aynı hayal eşimin vurduğu hayali psikolğa gittim obsesyon dedi geçer kafaya dağıt baktın geçmedi hap içersin dedi ama geçmedi .eşimleilgili şüpheler artıyodu bu arada namaza yeni başladığım için oluyo şeytan uğraşıyo geecek dedim sabrettim dayandım ..bu arada ilk defa dinimiz ne diyor dedim araştırdım evt o benim düşümcem değildi artık biliyodum ama vesveseler arttı bu sefer bebeğimle ilgili vesveseler geldi hastalığı yapıştırdım üzerime de yapıştırdım yaa obsesyonu olan anneler kısmından mı etkilendim ne ya bebeğime zarar verşrsem iimden kötü düşünceler eylemler geiyodu her getiğinde iim cız ederek yüreğim yanarak benim düşümcem değil desemde dirensem de yaşayan bilir verdiği sıkıntıyı ağlamadığım gün yok...sonra acaba dediim ya obsesyon değilsem ya psikoz ya da daha kötüysem ben.. ardı gelmeyen sorular ve hayaller ...dün yine böyle bi hayal ettim ama tepki vermedim o cız gelmedi içimden acaba kendimi mi kandırıyorum yoksa gerekten öyle mi düşünüyorum dedim uyuyamadım sabah kalktım ağlayarak namaz kıldım rabbim affetsin ..sabah dayanamadım eşime bu böyle olmaz dayanamıyorum diye ona düşündüklerimi hi anlatamadım onun da psikolojisini etkilemek adına sadece bunalıyorum dedim..sabah eşim de patladı o ağlar ben ağlar.....yapmıcamı biliyorum ben karıncaya bile zarar veremem ama bu şüpheler mahvetti beni..yardım edim evliliğim iin bebeğim iin Allah rızası için..bebeğim daha kücük emiyo hap olarak emme hakkını almak istemiyorum dayanamam zaten kendimi çok kötü bi anne ve eş olarak görüyorum..bi de bu yıkar beni neyim var benim gerekten vesvese mi yaşadıklarım yok sa ??ok raştırdım dine çok döndüm gerek mümin vesvese de depresyona girmez diyo lütfen iman eksikliğimi nedir bu yaşadığım ve çok korkuyorum şizofrensem ya da psikozsam diye???hakkınızı helal edin ...zor durumdayım ilk defa size yazdım dün siteyi tanıdım ve burda kendimi geliştirebileceğimi gördüm ..inş.düzelmek bebeğime hakkıyla annelik eşime de iyi bi eş olmak istiyorum...sabah ağlaması yıktı beni ..