Selamün aleyküm. ürekli sıkıntılıyım, nefes alamıyorum hiç birşeyden tat almıyorum.. Agustosta düğünüm var Allah izin verirse ve başka bir memlekette yaşayacağım. 20 gün önce eşya bakmak için gittim bu nedenle bir hafta kaldım orda. Ailesi dışında kimseyi tanımıyordum bu süre zarfında onlarla da tanışmış oldum fakat sürekli gözlerin üzerimizde olmasından rahatsız oldum. İşlerim bitti memleketime döndüm hiç olmayacak sorunlarımız oldu. Ben göze geldiğimizi söyledim çünkü o tanışma fasıllarından sonra bişeyler hep ters gidiyordu. Neyseki sorunları hallettik fakat sürekli sıkıntılıyım,nefes alamıyorum sanki hiç birşeyden tat almıyorum,kendim dahil hiç bişey umurumda değil . Ağlama krizlerine giriyorum sebepsiz, bana ne oluyor bilmiyorum lütfen yardım edin. Belki uzattım Hakkınızı helal edin.
Evlilik Öncesi Sendromu
- Konuyu başlatan Rojbin
- Başlangıç tarihi
- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Ve aleykümselam bunlar hepsi normal...Evlilik Öncesi Sendromu
Evlilik öncesi hazırlıklar, düğün telaşı, ailelerle ilişki seviyesinin artması, o insanları o memleketti tanımıyorsun..seviyorsum ama bir yandan da korkuyorsun..kendine hemencicik o insanlara ait hissedemiyorsun vs derken ortaya çıkan yüklü stres…
ama bütün bunlar sizi evliliğe hazırlıyan bir basamak...
Her başlangıç zordur...Hayatımıza yeni giren her şey zordur...bu duruma alişabilmek icin kendinize biraz zaman verin...Şu an içinde bulunduğunuz ortam ve şartlar da Sağlıklı ,mantıklı düşünemiyorsunuz...
olaylara,kalbine hele biraz zaman ver ...sakin olmaya bak...bunlar hepsi normal duygu ve hisslerdir..
unutma damat adayı da sizin gibi stress altında....Evlilik öncesi döneminde birçok stresli karar, masraf, beklenti ve yeni roller adayları bekler. Stres ve kaygıyı etkili bir biçimde yönetebilmek, bu anın siz ve partneriniz için daha pozitif bir zaman olmasını sağlar.
Evlilik öncesindeki bu süreçte adaylar daha da yakınlaşmak ve samimiyet kurmayı ister. Aşırı stres bu hedefi engellediği gibi, adaylara bazı şüpheler ve yanlış kararlar getirebilir.
Evliliğin pozitif yönlerine bakın. Ve unutmayın bundan sonra yalnız değilsiniz. Tüm zorlukları birlikte aşabileceğiniz bir arkadaşınız, hayatın acı ve mutlu tüm anlarını paylaşacağınız bir partneriniz, sizi sizden başka düşünen ve seven bir eşiniz olacak.
Evliliğin hayatınızda yepyeni güzel bir sayfa açması, ve mutluluklarla dolu bir yaşam getirmesi temennisiyle…Haydi hayırlısı...........
Rabbim razı olsun. Yazdıklarınızı ağlayarak okudum ve sanırım maneviyatımda çok zayıf buda etkiliyor hepten kendimi yalnız hissediyorum. Bir haftadır her gece rüyamda bişeyler arıyorum ne aradığımıda bilmiyorum her gece ayrı bi yerdeyim ve arıyorum?
- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Ben evlendiğimde 19 yaşımda idim..evliliğimin ilk yılında çok zorluklar geçirdim..
ben yada eşim kötü bir insan olduğundan değil sadece ben gelişen olayları akıl makul, mantıklı olarak nasıl idare edeceğimi ,nasıl başa çıkacağımı bilmiyor panic atak gibi nefes alamıyor saldırganlaşıyordum..
hep Bir şeyler eksikti...kim bilir belkide ben ,maddi, manevi, duygusal, akli, ruhsal, psikolojik gelişimim eksikti..
duygularımı kendimi anlatmak, duyurmak iletişim kurmak yerine Bağırıp çağırıp hem kendime hem ona hayatı zehir ediyordum..
oysa 'Evlilik İRADE işi deği, İDARE işidir' idi bilmiyordum.. kendimi tanımıyor hatalarımdan ders almayı kendi kendimi yargılamayı kendimle Yüzleşmeyi bilmiyordum..
her gece rüyamda bişeyler arıyorum ne aradığımıda bilmiyorum kim bilir belki de kendimi yada bir Çıkış Kapısı arıyordum mutsuzdum. kendim ile de onun ile de çok mutsuz idim..
aslında insan kendinle sık sık yüzleşmeli. bunu tetikleyebilecek olan durumlar da gözardı edilmemeli tabi ki. bir kişi ya da bir olay karşısında verdiği tepki onun bu yüzleşmesini ortaya çıkarabilir ama ben kendi eksiklerimi nefsimin perdesi ile kapatmiş sadece hep onu suçluyordum sanki ben bir melek idim.. oysa ben bir melek değil cahil,ham, deli dolu olgun olmayan aciz bir deli kanlı insan idim...
Keşke bugünkü aklım olsa idi ama geçmişte yaşanmış olanlar benim bu insan olmama yardımcı oldu her hata beni bana getiren, götüren bir basamak oldu..
okuyan herkes benim hata ve yanlışlarımdan ders alırsınız diye de bunları yazıyorum..
hatalar ve zaman İnsanı olgunlaştırır..
ben yada eşim kötü bir insan olduğundan değil sadece ben gelişen olayları akıl makul, mantıklı olarak nasıl idare edeceğimi ,nasıl başa çıkacağımı bilmiyor panic atak gibi nefes alamıyor saldırganlaşıyordum..
hep Bir şeyler eksikti...kim bilir belkide ben ,maddi, manevi, duygusal, akli, ruhsal, psikolojik gelişimim eksikti..
duygularımı kendimi anlatmak, duyurmak iletişim kurmak yerine Bağırıp çağırıp hem kendime hem ona hayatı zehir ediyordum..
oysa 'Evlilik İRADE işi deği, İDARE işidir' idi bilmiyordum.. kendimi tanımıyor hatalarımdan ders almayı kendi kendimi yargılamayı kendimle Yüzleşmeyi bilmiyordum..
her gece rüyamda bişeyler arıyorum ne aradığımıda bilmiyorum kim bilir belki de kendimi yada bir Çıkış Kapısı arıyordum mutsuzdum. kendim ile de onun ile de çok mutsuz idim..
aslında insan kendinle sık sık yüzleşmeli. bunu tetikleyebilecek olan durumlar da gözardı edilmemeli tabi ki. bir kişi ya da bir olay karşısında verdiği tepki onun bu yüzleşmesini ortaya çıkarabilir ama ben kendi eksiklerimi nefsimin perdesi ile kapatmiş sadece hep onu suçluyordum sanki ben bir melek idim.. oysa ben bir melek değil cahil,ham, deli dolu olgun olmayan aciz bir deli kanlı insan idim...
Keşke bugünkü aklım olsa idi ama geçmişte yaşanmış olanlar benim bu insan olmama yardımcı oldu her hata beni bana getiren, götüren bir basamak oldu..
okuyan herkes benim hata ve yanlışlarımdan ders alırsınız diye de bunları yazıyorum..
hatalar ve zaman İnsanı olgunlaştırır..
Yazdıklarınızın hepsini yaşıyorum şuan ? Korkularım çok acabalarım çok bu zayıflığımla birlikte farkettim ki vesvese de başladı halbuki böyle biri değilim herşey gayet yolunda gidiyordu. Cevşen,Ayetel kürsi,felak,nas,inşirah suresi yalnız kaldıkça okuyorum sırf bu iç sıkıntımdan kurtulmak için. Ve yalnız kalmayı daha çok ister oldum.