- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 7,021
- Tepkime puanı
- 425
Hayata İslam Gözlüğüyle Bakmak
Dünyaya, insanlığa, ülkeye, halka, siyasete, gidişata, sosyal, iktisadî, ticarî ve kültürel gelişmelere İslam dininin ölçülerine göre bakabilmek, daha basit ve kolay bir ifade ile Müslümanca bakabilmek, işte asıl mesele budur.Biz Müslümanlar olup bitenlere, manzaraya bu gözle bakabiliyor muyuz? Gözlerimizde Müslüman gözlükleri yok. Kimimiz materyalist gözlükler takmışız.Kimimiz kapitalist. Kimimiz ehl-i dünya gözlükleri. Kimimiz dünyaya kafir gözlükleriyle bakıyoruz. Bol gelir elde eden, malı götüren biri bağırıyor: Her şey iyiye gidiyor!Geçim sıkıntısı çeken, durum kötü, batıyoruz diyor.İlmimiz, kültürümüz, irfanımız hâdisata Kur’an gözlüğüyle bakmaya yeterli değil.Sünnet gözlüğünü de takamıyoruz.Şeriat gözlüğüyle de bakamıyoruz.Bu yüzden yanılıp duruyoruz.
İslam’ın fertler (bireyler) ve topluluklar için değişmez ölçüleri vardır:Bunların birincisi sahih imandır. Sahih imandan sonra ikinci madde beş vakit namazın dosdoğru kılınmasıdır.
Üçüncü madde cemaattir.
Dördüncü madde, herkesin kendini kurtaracak miktarda öğrenilmesi farz olan bilgilere sahip olmasıdır.
Beşinci madde: Bu bilgilerin hayata uygulanmasıdır.
Altıncısı: Allah ile olan muamelelerimizde ihlaslı olmaktır.
Yedincisi: İnsanlarla ve yaratıklarla olan muamelelerimizin adaletli olmasıdır.
Sekizincisi: Dünyayı Müslümanca imar ve idare etmekle birlikte ahirete yönelik olmaktır.
Dokuzuncusu: Allah’ın ve peygamberin istediği şekilde faziletli bir Ümmet olmaktır.
Onuncusu: Emr-i mâruf ve nehy-i münker farzının yapılmasıdır.
On birincisi: Büyük ve küçük cihattır.
On ikincisi: Zekatı dosdoğru vermek ve sarf etmektir.
Evet dünyaya bu ölçülerle bakmamız ve manzarayı bu ölçülerin ışığında değerlendirmemiz gerekir.Müslüman bir toplum günlük farz namazları yüzde doksan terk ediyorsa onu hızlı trenler kurtarmaz.Namazı terk eden ve şehvetlerine uyan bir toplumun maddî zenginliği keramet değil istidractır.Bendeniz bu yazıyı bir fikir vermek üzere kaleme aldım. İhlaslı, icazetli, gerçek ulema ve fukaha, Müslüman ziyalılar, Müslüman bilgeler toplansınlar ve İslamî ölçü ve kıstasların (kriterlerin) listesini yapsınlar.İslam’a, Kur’ana, Sünnete, Şeriata göre iyi nedir, kötü nedir halka bildirsinler.Eskiden halk ısınmak için küllü isli paslı soba ve mangal yakıyormuş, şimdi ise doğal gaz varmış, pek temizmiş… Bu bir ölçü müdür?
Eskiden Ankara’dan Konya’ya trenle on saatte gidiliyormuş, şimdi bir buçuk saate inmiş… Bu bir ölçü müdür?
Trenlerin Konya’ya on saatte gittiği günlerde Konya halkı namaza çok dikkat ve rağbet ediyordu. Şimdi ise o eski dikkat ve rağbet yok, gerileme var.
Filan cemaat Afrika’nın Nijer devletinde Kur’an kursu açmış, binaenaleyh durum çok iyiymiş… Ya öyle mi? İstanbul’da mübarek Ramazan’da sarhoş yaygarasından yer gök inliyor, camiler dolmuyor, ahlaksızlık diz boyu… Durum iyi mi kötü mü?Türkiye’nin ve dünyanın durumuna Selef-i Sâlihînin, İmamı Gazalî’nin, Abdülkadir Geylanî’nin, İmamı Rabbanî’nin, ‘âmil ve râsih alimlerin, muttaki fakihlerin, kâmil mürşidlerin gözlüğüyle bakmadığımız, hâdisatı onların ölçüleriyle değerlendirmediğimiz müddetçe yanılmaya, aldanmaya mahkumuz. Hiçbir meşru özrümüz de yok…
Dünyaya, insanlığa, ülkeye, halka, siyasete, gidişata, sosyal, iktisadî, ticarî ve kültürel gelişmelere İslam dininin ölçülerine göre bakabilmek, daha basit ve kolay bir ifade ile Müslümanca bakabilmek, işte asıl mesele budur.Biz Müslümanlar olup bitenlere, manzaraya bu gözle bakabiliyor muyuz? Gözlerimizde Müslüman gözlükleri yok. Kimimiz materyalist gözlükler takmışız.Kimimiz kapitalist. Kimimiz ehl-i dünya gözlükleri. Kimimiz dünyaya kafir gözlükleriyle bakıyoruz. Bol gelir elde eden, malı götüren biri bağırıyor: Her şey iyiye gidiyor!Geçim sıkıntısı çeken, durum kötü, batıyoruz diyor.İlmimiz, kültürümüz, irfanımız hâdisata Kur’an gözlüğüyle bakmaya yeterli değil.Sünnet gözlüğünü de takamıyoruz.Şeriat gözlüğüyle de bakamıyoruz.Bu yüzden yanılıp duruyoruz.
İslam’ın fertler (bireyler) ve topluluklar için değişmez ölçüleri vardır:Bunların birincisi sahih imandır. Sahih imandan sonra ikinci madde beş vakit namazın dosdoğru kılınmasıdır.
Üçüncü madde cemaattir.
Dördüncü madde, herkesin kendini kurtaracak miktarda öğrenilmesi farz olan bilgilere sahip olmasıdır.
Beşinci madde: Bu bilgilerin hayata uygulanmasıdır.
Altıncısı: Allah ile olan muamelelerimizde ihlaslı olmaktır.
Yedincisi: İnsanlarla ve yaratıklarla olan muamelelerimizin adaletli olmasıdır.
Sekizincisi: Dünyayı Müslümanca imar ve idare etmekle birlikte ahirete yönelik olmaktır.
Dokuzuncusu: Allah’ın ve peygamberin istediği şekilde faziletli bir Ümmet olmaktır.
Onuncusu: Emr-i mâruf ve nehy-i münker farzının yapılmasıdır.
On birincisi: Büyük ve küçük cihattır.
On ikincisi: Zekatı dosdoğru vermek ve sarf etmektir.
Evet dünyaya bu ölçülerle bakmamız ve manzarayı bu ölçülerin ışığında değerlendirmemiz gerekir.Müslüman bir toplum günlük farz namazları yüzde doksan terk ediyorsa onu hızlı trenler kurtarmaz.Namazı terk eden ve şehvetlerine uyan bir toplumun maddî zenginliği keramet değil istidractır.Bendeniz bu yazıyı bir fikir vermek üzere kaleme aldım. İhlaslı, icazetli, gerçek ulema ve fukaha, Müslüman ziyalılar, Müslüman bilgeler toplansınlar ve İslamî ölçü ve kıstasların (kriterlerin) listesini yapsınlar.İslam’a, Kur’ana, Sünnete, Şeriata göre iyi nedir, kötü nedir halka bildirsinler.Eskiden halk ısınmak için küllü isli paslı soba ve mangal yakıyormuş, şimdi ise doğal gaz varmış, pek temizmiş… Bu bir ölçü müdür?
Eskiden Ankara’dan Konya’ya trenle on saatte gidiliyormuş, şimdi bir buçuk saate inmiş… Bu bir ölçü müdür?
Trenlerin Konya’ya on saatte gittiği günlerde Konya halkı namaza çok dikkat ve rağbet ediyordu. Şimdi ise o eski dikkat ve rağbet yok, gerileme var.
Filan cemaat Afrika’nın Nijer devletinde Kur’an kursu açmış, binaenaleyh durum çok iyiymiş… Ya öyle mi? İstanbul’da mübarek Ramazan’da sarhoş yaygarasından yer gök inliyor, camiler dolmuyor, ahlaksızlık diz boyu… Durum iyi mi kötü mü?Türkiye’nin ve dünyanın durumuna Selef-i Sâlihînin, İmamı Gazalî’nin, Abdülkadir Geylanî’nin, İmamı Rabbanî’nin, ‘âmil ve râsih alimlerin, muttaki fakihlerin, kâmil mürşidlerin gözlüğüyle bakmadığımız, hâdisatı onların ölçüleriyle değerlendirmediğimiz müddetçe yanılmaya, aldanmaya mahkumuz. Hiçbir meşru özrümüz de yok…
