- Katılım
- 14 Eylül 2011
- Mesajlar
- 288
- Tepkime puanı
- 0
Yeryüzünü zikirle ve şükürle tefekkür ettiğim özlem dolu dönemler yaşadım. Yere, göğe, buluta, yağmura, ağaca, yaprağa bakmaktan, rüzgârın, ormanın, suyun uğultusunu dinlemekten tarifsiz bir lezzet alırdım. İlahî tasarımların incelikleri kalbime açılır ve ben sevinç gözyaşlarımı çevremden gizlemeye çabalardım.
Uykuyu artırıp, zikri, şükrü, tövbeyi azaltıp da gıybetlere daldığım zamanlarda da du...ygusuzluk çukurlara çakılır, kaybettiğim dünyaya geri dönebilmek için tövbelere tutunurdum. Hayatım böyle gelgitlerle doludur.
Anlaşılıyor ki, servetimizle bir mahalleyi satın alamayız, oysa sevgimizle evren gönül rızasıyla kalbimize ait olur. Sevdiğiniz dağ çiçeğine baktığınızda, ‘Ben sana aidim’ dediğini hissedersiniz. Evrenin Şefkatli Sahibinin cömertliğine hayran kalırsınız. Çünkü O yeryüzünün en fakir insanına bile evreni kuşatabilecek enginlikte sevgi çekirdeği bağışlamıştır.
Ay sevenindir. Güneş ve dağlar, yaradılışlarındaki ihtişama âşık olanındır. Kalbini kullanan yağmurla bir sevgili gibi eğlenmekte hürdür.
Duygusuz dil yediğini yaşamıyormuşçasına yutarken, duygulu gönül her bir lokmanın lezzetini hisseder. Duygu bir kişinin hayatına bin kişilik hayat sığdırabilir. Duygusuz gönül ise karanlık bir kış gecesi gibi ıssızdır, sessizdir, kimsesizdir.” M. Bozdağ
Uykuyu artırıp, zikri, şükrü, tövbeyi azaltıp da gıybetlere daldığım zamanlarda da du...ygusuzluk çukurlara çakılır, kaybettiğim dünyaya geri dönebilmek için tövbelere tutunurdum. Hayatım böyle gelgitlerle doludur.
Anlaşılıyor ki, servetimizle bir mahalleyi satın alamayız, oysa sevgimizle evren gönül rızasıyla kalbimize ait olur. Sevdiğiniz dağ çiçeğine baktığınızda, ‘Ben sana aidim’ dediğini hissedersiniz. Evrenin Şefkatli Sahibinin cömertliğine hayran kalırsınız. Çünkü O yeryüzünün en fakir insanına bile evreni kuşatabilecek enginlikte sevgi çekirdeği bağışlamıştır.
Ay sevenindir. Güneş ve dağlar, yaradılışlarındaki ihtişama âşık olanındır. Kalbini kullanan yağmurla bir sevgili gibi eğlenmekte hürdür.
Duygusuz dil yediğini yaşamıyormuşçasına yutarken, duygulu gönül her bir lokmanın lezzetini hisseder. Duygu bir kişinin hayatına bin kişilik hayat sığdırabilir. Duygusuz gönül ise karanlık bir kış gecesi gibi ıssızdır, sessizdir, kimsesizdir.” M. Bozdağ