Üzülme..

Üzülme... Onun en sevdiği kulu da yalnız kaldı.. Taşlandı, Sürüldü.. Yaralandı..... Aç susuz kaldı..
Yuvasına uzaktan göz yaşları içinde baktı..
Senin gibi üzülen yol arkadaşna sonsuz müjdeler veren tebessümüyle fısıldadı: Lâ tahzen, innAllahe meânâ... Üzülme.. Allah bizimle beraberdir...

Kaldır yüzünü yerden.. Omuzlarindan sarsıp kendine getirmek istiyor seni Sevgili Rabbin.. sana küsmedi ki...
Rabbin seni unutup yalnız bırakmadı ki...

DEDİ; neden içine kapanıksin..
DEDİM; dışarı kasvetle halvet..
DEDİ; içeri de sana dar,sabret..
DEDİM; içeri bildiğim acılara davet,dışarı da bilemediğim gafletlerden ibaret..
DEDİ; Aşk varsa şayet?
DEDİM; içim dışıma,dışım içime girer elbet..
DEDİ; can içinde ki canı bulmaktır.. aşkta saf gaye..
DEDİM; hakkın bir hülyalı aşk denizine dalmaksa pak gaye... İÇİMLE DIŞIMLA FEDAYIM HEM YARE,HEM HAK YARE..
..............